018 Paranormal Activity

Jacob p.o.v

Hoe krijgen we dit nu open? Dit gaat niet meer lukken. Ik opende het hekje die ervoor stond en liep toen naar de stenen muur die als deur moest dienen. Ik dacht meteen aan Katherine, hoe het zou zijn om haar in mijn armen te hebben. Ik ging langzaam met mijn hand naar de muur en bleef denken aan Katherine. Ik legde mijn hand op de muur en plots ging de muur uit zichzelf opzij. Ik keek verward achter me en zag de jongens met open mond naar me staren. Ik liep stil naar binnen maar ik stond op een takje en die kraakte. Rode ogen schoten open en keken me aan. Ik liep terug achteruit terwijl de vleermuizen langs mijn hoofd schoten. De meiden begonnen te gillen terwijl de jongens ze wegjoegen. Ik wilde terug naar binnen lopen maar een dreigende grom stopte me. Er kwam een zwarte panter driegend op me af gelopen. Hij had helder blauwe ogen en de trekken in zijn ogen waren kinderlijk. Ze waren bijna menselijk. Hij gromde dreigend naar me terwijl ik kalm naar achter ging lopen. Iedereen keek de panter verwonderd aan.
‘Wauw’ zei iedereen. Inclusief mezelf. Hij was gewoon prachtig. De zon scheen door het dak van bladeren die zich vormden. De vacht van de panter begin te glimmen.
‘Waarom glimt mijn vacht nooit zo’ begon Seth te mopperen maar we snoerden hem de mond. De panter keek ons 1 voor 1 aan. Ik hoorde galloperende hoeven in deze richting komen. Quiwi stopte voor onze neus en begon te praten.
‘Het is goed, ze zijn hier om haar te redden, dit is haar zielsverwant’ en hij knikte in mijn richting. Ik had gedacht dat de panter een hele zware stem ging hebben maar het was een gewone jongentjes stem.
‘Die gast? Kate verdient veel beter dat weet je’ zei hij eigenwijs. Hij liep op zijn gemak het trapje af recht naar me toe. Hij begon rond mij te draaien en me te onderzoeken. Hij snoof eens in de lucht en siste.
‘Hond’ zei hij vol afschuw. Hij keek me aan met furieuze ogen.
‘Niemand komt hier binnen, niemand’ zei hij dreigend en verlaagde zijn stem.
‘River wacht!’ riep Quiwi en de panter stopte net voor hij binnenliep.
‘Wat?’ vroeg River, de panter.
‘Hij is een hond ja maar alsjeblieft, we moeten van Lukas af en dat kan alleen als Katherine wakker is’ zei Quiwi smekend terwijl hij dichterbij River ging staan.
‘Hij is degene die haar kan wekken’ zei Quwi fluisterend en River keek twijfelend naar me. Hij keek Quiwi onderzoekend aan en zei toen ‘Alleen jij en hem niemand anders’ en hij liep het gebouwtje in. Quiwi keek me aan en wenkte me. Hij liep ook de tombe in en ik volgde. Ik keek wel een beetje uit want overal waren er spinnenwebben. Plots begon het hele gebouw te shaken. River zag het dat ik bang werd. Hij begon te grinniken en zei ‘Nooit in een tombe geweest?’. Ik schudde van nee en hij begon te lachen. We liepen door totdat we plots in één gigantische kamer kwamen. Overal zag je stenen graftombes, met namen erop. Maar één viel wel heel erg op. Hij was helemaal van wit en nog helemaal intact er lagen zwarte en rode rozen rond die niet verwelkten. River stopte er voor. Quiwi keek er met tranen in zijn ogen naar.
‘Nou, Villers bewijs maar dat hij het is, want deze tombe krijg je niet open’ zei River en liet me naar het graf gaan. Ik ging er voor staan en keek naar de gouden letters die erin gegraveerd waren.
“Let the miracle guide you…’
Wat is dit nou weer? Ik keek er vreemd naar, welk wonder?
‘Zie je wel hij is de verkeerde’ fluisterde River naar Quiwi. Quiwi rolde met zijn ogen en keek me met een aanmoedigende blik aan. Ik zuchtte en dacht na. Welk wonder?

Reactiees? lieve schatten van Q