1.

Ik zit op internet, alweer. Of beter gezegd; nog steeds.
Ik opende gmail. Ralf Mackenbach gaat verhuizen!!! Ik had een nieuwsbrief van een fansite van Ralf.
Wow, snel openen, dacht ik.
Ralf gaat verhuizen bla bla bla.
Hij wil nog niet bekend maken waarheen, maar het blijft in Brabant.
Bla bla bla bla.
Yes dacht ik. Niet dat ik iets tegen Best had ofzo, maar ik woonde ook in Brabant.
"Lotte, ik ga naar de stad!" hoorde ik mijn ma roepen.
"Is goed." riep ik. "Ik ga zo nog even een stukje lopen in het park!"
Dus ik sloot mijn pc af, deed mijn oortjes in en ging naar buiten.
Ik liep best vaak buiten en wou nu eens een andere route.
Ik wou graag naar de manege lopen, hoewel dat best ver was.
Dan maar met de fiets dacht ik.

Toen ik luid zingend bijna bij het bos aan kwam fietsen zag ik daar iemand lopen.
Een jongen ongeveer net zo groot als ik schat ik.
Ik was nou eenmaal groot voor mijn leeftijd dus de jongen kon makkelijk 3 of 4 jaar ouder zijn.
De jongen ging in het gras zitten, hij had een leuk kapsel en een stoere bril op.
Toen ik dichterbij kwam hoorde ik dat hij aan het bellen was, hij hing net op. Die stem ken ik, dacht ik...
Ik had niet door dat ik nog steeds luid zong.
De jongen hoorde het, draaide zich om en deed zijn bril af.
OMG, dit kan niet dacht ik. En ik stopte met zingen omdat mijn mond wijd openviel.