Chapter thirty eight

Justin Drew Bieber

“Ik belde eigenlijk, omdat ik een vraag heb.” Zeg ik zacht. “Oh, nou, vraag maar.” “Je weet dat mijn single binnenkort uitkomt toch?” “Ja.” “Nou, Usher vroeg of ik iemand wist die in de music video wil spelen, en toen moest ik gelijk aan jou denken.” “Wil je dat echt?” Ik glimlach. “Natuurlijk wil ik dat echt, gekkie.” Ik hoor haar lachen. “Dat lijkt me echt geweldig.” “Dan stuur ik zometeen vliegtickets op, voor jou, en de rest.” “Iedereen?” Ik knik, maar realiseer dan dat ze dat niet kan zien. “Ja.” “Wanneer, eigenlijk?” “Volgend weekend.” “Justin, we moeten verder.” “Oke!” Roep ik terug naar Usher. “Sorry, Brookie. Ik moet verder, ik bel je vanavond wel weer.” “Is goed, veel succes.” Ik hang op en loop naar Usher. “Ze doet het.” “Mooi, dan is dat ook weer geregeld.” Ik knik. “Welk liedje gaan we doen?” “One less lonely girl.” Ik ga door de glazen deur naar de opnamenstudio en zet de grote koptelefoon op mijn hoofd. Ik lees nog even de tekst door en zodra het liedje begint te spelen, zing ik mee, met Brooke in mijn gedachten. "Goed gedaan, je mag nu wel stoppen." Ik zet de koptelefoon af en loop terug naar naar Usher. "Het gaat steeds sneller, straks kunnen we nog een tweede album maken." "Een tweede?" "Ja, als de eerste goed verkoopt, wat vast gaat gebeuren. Ik voel het gewoon Justin, je wordt wereldberoemd."

35 kudo's en ik schrijf er nog een <3