Haar naam was Destiny - GRISLY

Ik keek de donkere mist in. De doodse stilte gaf zich over aan luidruchtige voetstappen. Het was nacht. Koude regendruppels vielen op mijn gezicht, drupten naar mijn neus en vielen weer met een kleine plons op de grond. Een stille nacht. De voetstappen kwamen almaar dichterbij, ik rende hard, in de hoop niemand tegen te komen. Het vuur rook ik steeds beter. De schreeuwende mensen, dat ik vervloekt was. De koude regen viel tegelijkertijd met mijn warme zoute tranen op mijn neus. Mijn enorme hoeveelheid make-up gleed ermee naar mijn kin. Mijn mascara zat nu zelfs op mijn armen! Ik was niet vervloekt. Ik was een pop. Ik wist niet beter, poppen kwamen 's nachts tot leven. Logisch toch? Maar de mensen vonden dat niet logisch. Mijn rol was eigenlijk om 's nachts stiekem door de ramen bij kinderen die mij gekocht hadden en niet goed hadden verzorcht naar binnen te kruipen. En dan kan je het heust zelf wel verzinnen, wat wij; poppen dan zouden gaan doen.

Maar ik was niet zo'n pop, zoals alle anderen. Ik was Destiny Morwen. De godin van de Rainbows. Ik was geen moordpop, maar juist de beschermheer. Ik was de Rainbow. De fee.