8°

De bel ging en de leerlingen kwamen de klas in. Voorin de klas stonden drie nieuwe leerlingen, een meisje met kort zwart haar, een jongen met honingblond haar en een meisje met bronskleurig haar. Het meisje met zwart haar en de jongen hadden gouden ogen en het andere meisje bruine ogen. De leraar richtte zich op de klas. ‘Klas, dit zijn Jasper Hale, Alice Cullen en Renesmee Cullen’ stelde de leraar ze voor. Jasper en Alice gingen aan de tafel achterin zitten links van mij en het overgebleven plekje was naast mij, meestal zat Emilia naast mij, maar ze was aan het spijbelen dus kwam Renesmee naast mij zitten. Haar huidskleur leek erg op die van mij, wat raar. De hele klas keek steeds naar achter, naar de nieuwe leerlingen, maar ik lette niet op ze, ik weet hoe vervelend die blikken zijn. Renesmee keek steeds naar mij, maar ik keek naar mijn boek. Alle stof in de lessen wist ik al omdat ik al mijn studieboeken had gelezen. ‘Hael? Let je ook even op?’ vroeg de leraar en hij wees naar het bord. Ik zuchtte. ‘387’ mompelde ik. ‘Wat?’ vroeg de leraar. ‘Het antwoord is 387, meneer’ zei ik iets harder. De man keek me verbaasd aan en knikte. Ik richtte me weer op mijn boek. De bel ging en ik stond op. Renesmee stond voor me. ‘Hoe wist je dat zo snel?’ vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. ‘Gewoon’ mompelde ik. Ze knikte. ‘Ik ben Renesmee’ stelde ze zich voor. ‘Hael’ zei ik. ‘Welke les heb je hierna?’ vroeg ik. Ze keek even op haar rooster. ‘Engels’ zei ze. Ik knikte. ‘Ik ook, loop maar met me mee’ zei ik. Ze knikte en liep met me mee. Bij Engels moest Renesmee zich weer voorstellen, maar dit keer stond er ook nog een andere nieuwe leerling, zeker familie. Ze heette Bella, ze leek erg op Renesmee, maar ze had ook gouden ogen. Renesmee ging naast Bella zitten en ik zat weer alleen. Alweer richtte de leraar zich op mij toen ik niet oplette en hij was net zo verbaasd als de wiskundeleraar toen ik snel antwoorde. Na Engels was er pauze. Ik liep de kantine binnen en keek meteen naar mijn vaste plek helemaal achterin, waar nooit iemand naar keek. Alleen dit keer waren alle blikken erop gevestigd. Aan mijn vaste tafel zaten nu de nieuwe leerlingen. Ik herkende Renesmee, Bella, Alice en Jasper, maar verder zat er nog een gespierde jongen, een blond meisje en een jongen met bronskleurig haar aan. Net zoals Bella leek die jongen erg op Renesmee. Ik zuchtte en liep naar een andere lege tafel. Ik haalde het flesje water uit mijn tas en nam een slok. Alleen ging die brandende dorst niet weg. Ik zal er op dit moment alles voor doen om die dorst weg te krijgen. Ik keek naar de vriendentafel van Emilia. Niet alleen Lyn was er niet, meerdere meisje waren weg, stelletje spijbelaars. Ik dronk mijn flesje leeg en keek de kantine rond. Ik zag de tafel met de nieuwelingen naar mij kijken, wat raar. Zo veel viel ik meestal niet op, het enigste wat aan mij opviel is mijn rode haar en groene ogen. Maar ze bleven staren, ik zag Renesmee met de jongen die op haar leek overleggen. ‘Ik weet het niet, ze lijkt zoveel op mij’ ving ik op. Mijn gehoor was dan wel goed, maar meer hoorde ik niet. Maar waarom lijk ik op Renesmee? Ik ken haar helemaal niet! ‘Heb je gezien hoe mooi ze allemaal zijn?’ vroeg Elisabeth, een van de vriendinnen van Emilia, aan een meisje naast haar. ‘Zouden ze allemaal familie zijn?’ vroeg het meisje. Elisabeth schudde haar hoofd. ‘Ik denk het niet’ mompelde ze. Ik snapte niet waarom iedereen zo over de nieuwelingen praatte, waarom vroegen ze het niet gewoon als ze het wouden weten? De bel ging weer en onderweg naar Biologie gooide ik mijn flesje weg. Ik ging weer achterin zitten en keek naar de kinderen die binnen kwamen.