O16

Susan Ann Brooks

Ik loop door het kasteel, als ik ineens iemand mijn naam hoor roepen. Als ik omkijk, zie ik Sirius staan, hij gebaart dat ik naar hem toe moet komen.
‘Wat is er?’ Vraag ik als ik er bijna ben.
‘Nou, ik-’
In mijn laatste stap naar Sirius, struikel ik over mijn eigen voeten en val recht in zijn armen.
‘Sorry, ik…’
Ik ga weer op mijn eigen benen staan en wil een stap naar achter doen, maar hij legt zijn handen rond mijn middel en trekt me weer dichter naar hem toen.
Hij grijnst. ‘Geeft niet.’
Ik voel dat ik rood word en pak zijn polsen om zijn handen van mijn middel te verwijderen. Als ik me omdraai om, zo snel mogelijk, weer van hem weg te lopen, bedenk ik me weer dat hij me had geroepen en ik nog steeds niet weer waarom. Ik draai me weer om, nu sta ik veilig een paar meter van hem vandaan.
‘Wat was er nou?’
Hij schudt zijn hoofd en kijkt me aan met een blik die ik niet helemaal kan plaatsen. ´Laat maar zitten.'
Hij draait zich om en loopt snel de gang uit. Als hij uit het zicht is, bedenk ik me pas wát hij nou eigenlijk deed. Maar, waarom deed hij dat? Ik bedoel, hij versiert zo ongeveer elk meisje dat hij ziet, maar hij heeft het in al die jaren nog nooit bij mij geprobeert. De laatste tijd gedraagt hij zich wel vaker zo bij mij. Ik zucht, ik vond het fijner toen hij nog gewoon normaal tegen me deed. Toch? Wacht. Waarom vraag ik dat? Natúúrlijk vond ik het leuker toen hij nog gewoon normaal tegen me deed, want ik vind hem niet leuk. Ik grijns en schud mijn hoofd, terwijl ik me weer omdraai om de gang uit te lopen.
Ik en Zwárts? Laat me niet lachen.

Helleuw(doeg) Ik wil jullie allemaal graag even wijzen op dit verhaal: Our Way [Sirius Black] van Siriusly. Omdat het een Sirius Black-story is en hij gewoon briljant is.