My friendship is broken, so are my balls

Tijdens de basketbaltraining kon je merken dat Robbie pissed was. Hij deed nog redelijk tegen mij dus hij had nog niet ontdekt dat ik erachter zat. De coach had ons verdeeld per tweeën dus ging ik met Robbie. 'Ik kan niet geloven dat ik haar kwijt ben' zei Robbie terwijl hij boos een bal in het net gooide. 'Misschien is dat je lot' mompelde ik. 'Zij was mijn lot' zei hij. 'Wow, gaan we cheesy doen?' vroeg ik. 'Oké, dat was misschien wat overdreven maar ze maakte me gewoon zo blij' zei hij. 'Ze was je type toch niet?' vroeg ik. 'Wie dan wel?' vroeg hij. 'Geen idee, je hebt toch Hayley gedate?' vroeg ik terwijl ik een bal miste. 'Bedoel je blonde cheerleaders?' vroeg hij. 'Wat bedoel je daarmee?' vroeg ik, ik liet niet merken dat ik beledigd was. 'Die ene week dat we elkaar zagen kon ze alleen maar praten over de roddels in het cheerleaderteam, kleren, make-up, het wasbordje van een of andere acteur' zei hij en stond stil. 'Lucy is toch ook een cheerleader?' vroeg ik. 'Ja, maar zij heeft meer diepgang' zei Robbie. 'Hayley niet dan?' vroeg ik. 'Hey, ik weet dat ze je nicht en zo is maar als ik iets slecht over haar zeg moet jij het toch niet persoonlijk opnemen?' vroeg hij. 'Ik kan niet geloven dat je nu zo over haar praat terwijl je zo achter haar aanzat' zei ik. 'Waar the heck praat jij over?' vroeg hij. 'Ze was dan misschien wel "een blonde cheerleader", ze was wel 5 dollar aan de automaat waard' zei ik. 'Hey, hoe weet jij hoe Hayley en ik elkaar ontmoet hebben?' vroeg hij. 'Maakt niet uit' zei ik. 'Ik vind het wel een beetje eng dat je die details weet' zei Robbie. 'Tsss' deed ik. 'Oh god ik baal er echt van dat Lucy me gedumpt heeft, ik had nooit verwacht dat ze zomaar een brief van me open ging doen, hoe kwam ze daar trouwens aan? Door jou toch? Wel snel' zei hij. 'Hayley wou gewoon snel terugschrijven' zei ik. 'Goed dan' zei hij en plots brandde er precies een lampje boven zijn hoofd. 'Jullie geschrift lijkt wel op elkaar, hé?' vroeg hij. Crap, toen ik die tweede brief schreef lette ik inderdaad niet op mijn geschrift. 'Valt mee' zei ik. Toen ging hij naar zijn rugzak die aan de kant stond en nam zijn brief eruit waarna hij uit mijn zak mijn wiskundeschrift haalde. 'Wacht, ik vergiste me, jullie geschrift is éxact hetzelfde' zei hij en gooide mijn wiskundeschrift op de grond en ik ging snel dichterbij. 'Luister Robbie, het klinkt misschien wel raar, maar ik ben Hayley' zei ik stil. 'What the heck, dude?' vroeg hij. 'Ik wou het je niet vertellen, ik hoopte dat ik al terug mezelf zou zijn' zei ik. 'Wat voor gestoord plan hebben jij en jouw nichtje wel niet verzonnen?' vroeg hij. 'Huh?' zei ik. 'Wat, ben je gewoon haar slaafje, mij en Lucy uiteen drijven' zei hij. 'Maar...' jammerde ik en toen duwde hij me. 'Ik gaf echt om Lucy, jij overtuigde haar zeker om die brief te lezen?' zei hij. 'Ja, maar ik wou zeker weten dat je vrij was als de vloek...' wou ik zeggen en toen duwde hij me nog een keer. 'Luister gewoon naar me' zei ik en duwde hem terug. Ik kon niet gewoon blijven staan? 'Dude, ik dacht dat je een vriend was, om zo met mijn gevoelens te spelen is gewoon...ziek' zei hij. 'Maar ik ben Hayley!' zei ik. 'Stop het!' riep hij en duwde me nog eens. 'Maar geloof me toch gewoon!' riep ik. 'Tuurlijk "Hayley", laat je nicht maar weten dat ik niets meer met haar te maken wil weten, en ook niet met jou trouwens' zei hij en duwde me op de grond en ging boos weg.

Toen ik recht kon staan ging ik me meteen aankleden, ik wou geen seconde langer blijven daar. Ik zou meteen naar huis gaan toen ik plots iemand hoorde roepen. 'Joey!' hoorde ik iemand zeggen en ik draaide me om. Oh nee, Courtney. 'Schatje, ik hoorde wat er gebeurde op je training, maar het komt wel allemaal goed' zei ze. 'Schatje?' vroeg ik verward. 'We gaan toch uit nu, slimpie' zei ze en legde haar hand op mijn arm waardoor ik een stap achteruitging. 'Courtney, laat me dit even duidelijk maken' zei ik. 'Gaan we onze relatie bekend maken?' vroeg ze. 'Maar er is geen relatie' zei ik. 'Wat?' vroeg ze. 'Ik snap niet hoe jij op dat gedacht gekomen bent, tenzij je mijn vele afwijzingen aannam als versierpogingen' zei ik. 'Maar, je hebt me toch niet afgewezen?' zeurde ze en ik wou verder lopen. 'Luister Courtney, je bent mijn type niet' verzon ik dan maar. 'Maar ik ben iedereens type' zei ze. 'Niet het mijne' zei ik. 'Huh?' deed ze. 'Laat je hersenen toch eens werken' zei ik geïrriteerd. 'Beledig je mij nu?' vroeg ze. 'Eindelijk, je snapt iets' zei ik. 'Excuseer me?' vroeg ze beledigd. 'Het gaat niet tussen ons werken' zei ik. 'Dus je denkt mij te beledigen en er zomaar mee weg te komen, klootzak' zei ze, en leek plots heel kwaad. 'Wat?' vroeg ik en ik had het al aan moeten zien komen bij klootzak. Ze gaf me een kniestoot op een plaats waar ik nooit pijn hoopte te voelen. Het kruis. 'Joey, je bent zo stom!' riep ze en ging toen wenend weg. 'Auw, omsedomsekakapipiauwauwklotepijnauwstomcourtneykind' probeerde ik te zeggen door mijn pijn heen. 'Gaat het?' vroeg Nora's kop, die plots boven mij hing, samen met die van Sebastian. 'Gestampt in je ballen hé? Ik weet hoeveel pijn dat doet' zei Sebastian en probeerde me recht te trekken. 'Wel, ik wens je het niet opnieuw toe' probeerde ik te zeggen. 'We dragen hem wel naar mijn auto' zei Sebastian en nam mijn voeten op waarna Nora mijn schouders vastnam.