Ch. 4

~abby pov~
na een paar seconden keek ik naar justin die er als een zombie bij zat, ik hd medelijden. ik nam zn hand, hij keek me aan, er kwam een klein lachje op zn gezicht, ik lachte terug. we zeiden niets, we keken elkaar gewoon stil, afvragend wie wat zegt, aan. naa een half uur stopte de bus voor een pitstop, iedereen had honger dus snelden ze de bus uit. justin en ik slenterden naar het wegrestaurant, ik wouw naar binnen gaan, maar zag dat justin hem op een bankje zette, hij zat met zijn ellebogen op zn knieën en zn handen voor zn gezicht. ik twijfelde nog of ik binnen ging maar liep dan tog naar justin. 'hey....heb je geen honger?' 'nee' ik zette mij neer naast hemen wreef over zijn gebogen rug 'justin... je weet dat je mij alles mag zeggen hé?!!' hij zette zich recht en deed zijn kap aan tot onder zijn ogen, hij zuchte en zei 'het is moelijk om het te begrijpen abby..' ik keek naar hem met een verbaasde blik 'w ..wat bedoel je?' 'iedereen wil dat ik mn best doe...in alles..mn fans verwachten veel van me maar...' hij deed zn kap wat naar achter dat ik zn ogen kon zien, ze waren waterachtig. 'maar....*zucht* het is gewoon te veel. al die fame en die stomme paparazie,mn stem gaat er kapot van, ik ga er gewoon kapot van...*zucht* ik mis het' 'mis wat justin?' ineens brak hij uit in tranen 'ik mis dat gewone leven, ik mis mn vrienden *snik* en ik mis...jou' hij begon nog meer te wenen, ik moest mij inhouden om niet mee te wenen 'soms wil ik niet meer zijn, dat ik er een einde aan wil maken...maar ik wil jou niet kwijt' hij keek me aan en snikte nog eens.'justin, ik wil niet dat je iets doet, het doe zoveel pijn...en ik kan het weten' dat laatste stuk van wat ik zei, zei ik wat stiller. justin keek op 'hoe bedoel je, het weten?...heb je als eens..' ik toonde de schramen van men pols.

[FLASHBAAAAAACK]
justin was weg en mn vader was dood,mn moeder was weg met een ander. ik bleef alleen achter met ryan, ik had niemand meer. er rolden grote tranen van mn wangen, ik liep naar de keuken liep dan naar boven,met een mes in mn hand. ik liep mn kamer binnen en keek naar mezelf in de spiegel, mijn mascara was helemaal uitgelopen en ik had gezwollen ogen van het wenen. 'het komt me gewoon te veel, ik heb te veel pijn!' riep ik. ik sneed met het mes in mn pols, het bloed voeide eruit. het kwam wat duizelig, voordat ik neerviel riep ik 'sorry' er rolde een traan van men wang.ik zakte in en viel op de grond....

~abby pov~
er rolde een traan van men wang, justin keek me met grote ogen aan. 'het is dus mijn schuld dat je dit...meedraagt voor altijd' hij wreef over de schrammen. 'nee, het kwam mij gewoon wat te veel, 2 harde klappen achter elkaar, ik kon het gewoon niet meer aan' justin veegde de traan weg op mn wang en zei 'abbygail....doe dat nooit meer ok! ik wil je echt niet kwijt hé' ik was geschrokken toen hij mn hele naam zei, hij zegt dat nooit. dat betekent dat hij het echt meent en veel om me geeft. 'justin...ik doe het nooit meer, i promise' hij knikte en mij goed vast, ik nam hem ook vast. na 2min liet hij los, we staarden naar elkaar. hij had zo'n mooie ogen, ik deed zn kap af en speelde wat zn haar. hij had een klein lachje op z gezicht, ik lachte ook terug.'hey abby...en hoe uuh...is het afgelopen' 'van wat?' ' van je zelfmoord?' ik ging wat dichter zitten bij hem en nam zn hand vast 'wel toen..' 'IEDEREEN DE BUS WEER IN!!!' riep leeraar loridan. ik trok justin met me mee in de bus , toen we zaten in de bus kwam chaz naar ons 'hey abby, mag ik hier terug zitte?' justin wouw recht staan ik justin nam zn hand en zei 'sorry, maar we moeten nog wat bijpraten chaz' 'ok' hij draaide zich om en ging zitten op justin's zetel.

~justin pov~
woww, ik was egt geschrokken toen abby dat allemaal zei. ik had dat niet verwacht van haar, ze is ook heel lief nu ik wat down ben.