1.2

"Waar ga jij heen?" vroeg haar vader toen Samira net bij de voordeur was. "Uit dat zie je toch"zei ze op een botte toon waarna ze zonder een antwoord af te vragen het huis uit liep op weg naar Michael die haar de club in zou smokkelen. Dit zou een te gekke avond worden voor haar een feest voor achttien jaar en ouder drank en misschien ook nog wel wat drugs dit gaat geweldig worden. Bij die gedachte verscheen er een lach op haar gezicht. Vanavond zou echt super worden, ze pakte haar telefoon en belde Michael op om te vragen waar hij was aangezien zij al op de plek was waar ze hadden afgesproken net toen ze het nummer wilden draaien stond Michael al voor haar neus. "Klaar voor een echt feestje?"Lachte hij. "Helemaal"Zei ze en samen fietste ze verder naar de discotheek.

De ouders van Samira hadden voor de zoveelste keer ruzie over het feit dat Samira altijd uitging en zich nooit gedraagde. "Het word tijd dat ze manieren gaat leren"zei haar vader. "Dat komt vanzelf wel. Ze is nu gewoon jong,laat haar."Zei haar moeder "Dat kan nog wel jaren duren ze word bijna volwassen en nog is ze een losgeslagen beest."Zei haar vader die zich soms best wel voor zijn dochter kon schamen dat ze zo was. Zijn collega's vonden altijd dat hij een verkeerde opvoeding aan Samira gaf en dat deed hem soms pijn en heel soms wou hij ook een dochter dat netjes en braaf was maar die wens was te groot voor hem want Samira was nou eenmaal zo en daar kon hij niks aan veranderen.Misschien was hij wel te streng voor haar, maar zijn wens zou nooit uitkomen en dat wist hij maar als te goed, Samira die ineens het nette meisje zou worden ziet hij niet voor zich. Niet in een korte periode misschien later als ze echt volwassen zou worden.