014.

Ik zag hoe mijn moeder lijkbleek uit haar ziekenhuiskamer werd gevoerd. Kate Newton Swanepoel, mijn moeder, was niet meer. Euthanasie was de beste keuze van mijn vader, maar de manier waarop. Hij deed het zonder toestemming aan mij te vragen, ik mocht geen afscheid nemen. Het is iets wat ik hem nooit ga vergeven. Huilend zit ik in de wachtzaal op Jack zijn schoot. Iedereen was naar huis. 'Ik geef alles op', fluister ik, 'ik ga nooit meer dansen.' Jack streelde zachtjes de tranen van mijn wang. 'Je mag niet opgeven, Abigail. Je hebt een verdomd mooie toekomst voor je als je verder gaat.' Probeert hij me op andere ideeën te brengen. 'Wat voor nut heeft het allemaal, Jack? Ik word altijd in het zelfde schuifje geplaatst. Die van de arme. Ik wil een normaal leven.' Hij reageerde niet meer, maar zijn ogen waren teleurgesteld. 'Sorry, Jack. Ik ga wel werken in een of ander restaurantje werken, dan wil ik zo snel mogenlijk het huis uit. Ik vergeef m'n vader dit nietmeer.' Hij knikte. 'Je kan bij me blijven, mijn huis is binnen een weekje klaar.' Er kon een lichte glimlach vanaf, maar toen ik besefte dat ik mijn moeder nooit meer zou zien stroomden de tranen alweer over mijn wangen.

Jack Wilshere

Elke traan die ze liet was een stukje van mij die wegstierf. Ik wou haar helpen, maar ik kon niet. Moest haar vader haar laten afscheid nemen zou haar verlies misschien een stuk minder zwaar zijn, of niet? 'Misschien', begon ik moeilijk, 'is het beter zo. Als je haar zag dan deed het misschien nog meer pijn.' Ze zuchtte en rolde van mijn schoot af en ging recht staan. 'Kom, we gaan. Misschien is het inderdaad beter zo en ga ik niet bij de pakken blijven zitten. Mijn moeder zou dat ook niet willen.' Zegt ze aan een stuk door en steekt haar hand uit, die ik aannam. 'Ga je dan terug studeren?' Ze schudde haar hoofd en ik zuchtte. 'Echt niet?' Ze glimlachte zachtjes terwijl we hand in hand het ziekenhuis uitliepen. 'Echt niet, Jackie. En ik ga ook niet naar huis toe, ik blijf helemaal bij je.' Ik glimlachte, het idee dat ik ze elke dag zou zien maakte m'n hele leven goed. 'Nou, daar heb ik geen problemen mee, integendeel zelfs. Ik wil heel graag dat je bij me blijft. Hoe langer, hoe liever.'