Sixty-nine

Samen met mijn moeder kijk ik naar het nieuws dat dit keer gaat over kindermishandeling. "Niet normaal dat ouders hun kinderen slaan." zegt mijn moeder zuchtend. Je moet eens weten, had ik willen zeggen, maar ik houd wijs mijn mond. Ik hoor mijn vader zachtjes de trap af komen en ik zie dat hij even naar het beeldscherm staart. Als hij nou toch eens besefte wat hij me aandeed.. Ik sta op om iets te drinken te pakken, en ik voel mijn vaders ogen in mijn rug branden. Als ik me omdraai kijkt m'n vader me vernietigend aan. Zonder dat mijn moeder het in de gaten heeft gebaard hij dat ik naar boven moet, maar ik ga er niet op in. "Mam, mag ik nog even naar buiten?" vraag ik, en ongezien observeer ik mijn vader. "Tuurlijk jongen, maar niet te lang. Over een uurtje ofzo weer terug zijn oké?" "Dankje mam, ik ben ongeveer over een uurtje terug." Ik geef mijn moeder een kus, en passeer mijn vader die nog steeds op dezelfde plek staat. "Sinds wanneer mag Dean nu nog naar buiten?" zegt hij, na een lange tijd niks gezegd te hebben. "Ohh schat, je bent er weer. Ja, die jongen verdiend het wel een keer toch?" Glimlachend kijkt ze mijn vader aan. Ik merk dat hij woest is, maar hij houd zich in en zet een namaak glimlach op. "Je hebt gelijk." zegt hij uiteindelijk. "Wacht, ik moet nog even wat tegen hem zeggen." Rustig loopt hij naar me toe, en sluit de deur van het gangetje. "Dit zet ik je betaald." Slist hij tussen zijn tanden door, en een paar spettertjes speeksel vliegen in mijn gezicht. Ik doe mijn jas aan, en mijn vader loopt weer terug naar binnen. "Zo schatje, nu hebben we even tijd voor ons zelf." hoor ik hem zeggen voordat ik de deur sluit, en een paar smakken volgen. "Viezerik. Je palmt mijn moeder lekker in, zodat ze mij niet gelooft als ik tóch alles vertel." mompel ik boos, en met een klap valt de deur achter me dicht.

HALLOWAA! Het spijt me dat ik even niet geschreven heb, SORRY! Als jullie veel reacties plaatsen komt er sneller een nieuw hoofdstuk (: xxx