27th.

6 dagen later.
Hailey Kush.

Zachtjes loop ik de trap af, terwijl ik mijn blik over mijn favoriete kleding laat gaan. Even strijk ik het recht, waarna ik de keuken binnenloop. 'Goedemorgen mam, goedenmorgen pap', glimlach ik ze beide toe. 'Hailey! Je moet onmiddellijk terug naar bed!', roept mam gefrustreerd uit. 'Maar waarom?'. 'Je bent ziek', zegt ze vastbesloten. 'Maar ik voel me helemaal niet ziek?!', roep ik verontwaardigt uit en kijk haar met grote ogen aan. 'Hailey! Als ik zeg terug naar bed, dan ga je!'. Haar stem galmt door heel het huis heen. Een sterk en doordringend geluid, wat me uiteindelijk toch doet terug gaan naar bed. Met kleine vermoeide stappen strompel ik de trap weer op, en blijf boven staan, om even kort om me heen te kijken. 'Hails? Pap en ik gaan even weg, red je het alleen?'. Kort draai ik me terug naar het trap gat, en steek mijn hoofd om de hoek om mijn moeder aan te kunnen kijken. 'Ja is goed', glimlach ik zwak, en ga weer recht staan. Al snel valt de voordeur met een klap dicht, en hoor ik de auto van het grindpad afrijden. Een kleine grijns siert mijn gezicht. Snel ren ik naar mijn ouders hun slaapkamer en open de deur. In deze kamer kwam ik nooit, maar nieuwsgierigheid had ik er altijd naar. Hier zouden verborgen cadeaus kunnen liggen, maar ook schoolspullen van mijn ouders van vroeger. Mijn ogen onderzoeken de kamer, bedenkend waar ik zal beginnen. Al snel kom ik tot het besluit dat de grote cadeau's, als die hier al waren, in de grote kast moesten liggen. Snel loop ik er heen om met beide handen over de deuren te gaan, voelen of de magie van vroeger er nog in zit, toen ik hier de kleding van mijn moeder pakte om me te verkleden. Stevig pak ik de deurklink vast, en probeer hem met beide handen open te krijgen. Met al mijn kracht heb ik de deur dan eindelijk open gekregen. Een glimlach siert mijn gezicht als het inpak papier van vroeger verschijnt. Even haal ik mijn neus op, om van de geur te kunnen genieten. De geur was nog precies hetzelfde als vroeger. Mijn ogen gaan op zoek naar meer, nog meer in deze kast wat me plezier zou doen. Tot mijn verbazing zie ik een kist staan. Of beter verwoord, een kistje. Een groot slot, bijna even groot als het kistje zelf, hangt ervoor. Meteen gaan mijn ogen op zoek naar de sleutel, de sleutel die zich hier ergens zou moeten bevinden. 'Hails! We zijn terug, de winkel was dicht'. Geschrokken sta ik op en sluit beide deuren snel waarna ik terug loop, met volle vaart, naar mijn eigen kamer. Snel ga ik in bed liggen alsof er niks aan de hand is, als de voetstappen op de trap dichterbij lijken te komen. De deur gaat open, en een kleine straal licht komt naar binnen. 'Hier een kopje thee', glimlacht mam en reikt het me toe. Dankbaar neem ik het aan, en sluit mijn ogen. Wat zat er in dat kistje?