~15~

‘Maar hij krijgt je niet, jou wil staat boven alles, dat had ik al gezien’ zei Edward. ‘Klopt’ zei ik. Hij lachte. ‘Wou je echt nog even jagen?’ vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik moest daar gewoon weg, weet jij wanneer ze weer weg gaan?’ vroeg ik. ‘Ze zijn voor morgenochtend weg’ zei hij. Ik knikte en zakte neer op een rots hoog in de bergen. ‘Weet hij wat Benjamin kan?’ vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd. ‘Hij weet nu dat Benjamin er is, een ding wat Amun niet wou laten merken, maar hij weet niet wat hij kan’ vertelde hij. Opgelucht zuchtte ik. ‘Gelukkig maar’ fluisterde ik tegen mezelf. Hij kwam naast me zitten en sloeg zijn arm om me heen. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder. Edward was mijn beste vriend. Hij is hartstikke lief maar zijn gave kan wel erg vervelend zijn. Maar hij laat je wel gewoon denken. ‘Iedereen verdient zijn privacy’ zei hij. Ik glimlachte. Hij is de vriend die ik nodig had in de tijd van mijn wereldreis. Ik weet natuurlijk niet hoe Edward erover denkt, of ik ook als een beste vriend voor hem geld, maar bij mij is het alleen een beste vriend, niet meer. Hij grinnikte. ‘Bij mij ook hoor, je bent lief, maar niet mijn ware liefde’ vertelde hij. Ik knikte. Hopelijk vind hij zijn ware liefde snel, hij verdient het. ‘Dankje’ mompelde hij. ‘Geen dank’ zei ik terug. Het was nog middag dus zal het nog lang duren totdat Aro en zijn wacht weggingen. ‘Edward, Emmett komt toch hiervandaan? Uit Tennesee’ vroeg ik ineens. Hij knikte. ‘Waarom zijn jullie hier dan nog?’ vroeg ik. ‘Rosalie en ik gaan wel naar school hier, maar Emmett zal herkent worden. We zijn van plan om binnen een paar weken weer te verhuizen omdat we beginnen op te vallen, dan kan Emmett ook naar school en jij ook als je wilt’ vertelde Edward. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik vind lezen en schrijven genoeg’ mompelde ik. Edward lachte. ‘Door al dat lezen weet ik al van alles wat je op school ook leert’ zei ik erachter na. Hij lachte. ‘Het klopt wel’ zei hij. Ik knikte. ‘Weet ik’ zei ik terug en staarde naar het uitzicht.