4°

De schooldag was kort en mijn lessen waren al voorbij. Emilia had samen een appartement naast het gebouw met Lyn dus was zij altijd snel thuis. ‘Ga je mee naar mijn appartement?’ vroeg Em. Ik twijfelde, ik moest Summer zo ophalen. ‘Ah, kom nou even mee!’ zei ze. ‘Oke dan’ zuchtte ik en liep met haar mee. Ze had een heel mooi appartement. ‘Wil je wat drinken?’ vroeg ze. ‘Water’ mompelde ik. Ze kwam terug met een glas water. Ik dronk het in een keer op, maar het hielp zoals altijd nog steeds niet. ‘Ga je morgen mee winkelen?’ vroeg ze. ‘Wanneer wil je winkelen? Je bent om vier uur klaar en je moet nog twee uur inhalen bij wiskunde’ zei ik. Ze keek me met een van haar blikken aan. Toen had ik het door. ‘Em, ik ga niet spijbelen. Ik ben al blij dat mevrouw Doll Harvard kon betalen, dus ga ik ook mijn uiterste best doen’ riep ik. ‘Oke, dan ga ik wel met Lyn’ mompelde ze. Het was nog een wonder dat ze me geen ‘nerd’ noemde. Ik keek op mijn horloge. Kwart voor drie. ‘Ik moet Summer ophalen, tot morgen Em’ zei ik terwijl ik de deur uitrende. Ik rende naar mijn auto en reed zo snel mogelijk richting Summer’s school. Ze zat al op me te wachten op het bankje voor de school, ik was vijf minuten te laat dus viel het wel mee. Ik stapte uit en liep naar haar toe. ‘Summer’ zei ik en ze keek op. ‘Hael!’ zei ze en ze sprong op. ‘Sorry dat ik iets later was lieverd’ zei ik. ‘Maakt niet uit’ zei ze. Ik tilde haar op en pakte haar rugtas over. Net toen ik Summer in de auto had gezet en ik zelf wou in stappen werd ik geroepen. ‘Mevrouw Doll!’ hoorde ik een wat oudere stem zeggen. Ik draaide me om. ‘O, mevrouw Sea, is er iets?’ vroeg ik. Ze kwam knikkend aanrennen. ‘Weet u misschien wanneer jullie moeder terugkomt?’ vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ze zou ons bellen een week voordat ze terugkomt, en dat heeft ze nog niet gedaan, waarom eigenlijk?’ vroeg ik. ‘De andere heft van de betaling voor Summer is nog niet overgemaakt’ zei ze. Ik knikte. ‘Zodra ze belt zal ik het zeggen, hoeveel tijd is daar nog voor?’ vroeg ik. ‘Minstens twee maanden’ zei ze. Ik knikte. Voor die tijd moet ze wel gebeld hebben, zelf heb ik het geld er niet voor. Ik stapte in en reed weg. Summer sprong meteen uit de auto toen we er waren. Ik lachte en volgde haar. ‘Beer we zijn thuis!’ riep ik. ‘Hmm’ antwoorde Beer terug. Ik liep zijn kamer in en gooide een kussen op zijn hoofd. ‘Hé!’ zei hij. ‘Je hebt je uitslaap dag nu al gehad, morgen ga je gewoon weer naar school Beer’ zei ik. ‘Wie denk je wel wie je bent, mijn moeder’ vroeg hij geïrriteerd. ‘Ja, een soort van’ antwoorde ik. Hij zuchtte. ‘Jij dekt de tafel straks Beer’ zei ik. ‘Ja, mama’ zei hij terug. Ik lachte en liep de kamer uit. Summer zat aan tafel te kleuren. Ik aaide haar over haar haar. ‘Wat wil je eten lieverd?’ vroeg ik. ‘Pannenkoeken of een omelet?’ Ze tikte met haar vingertje op haar kin, een soort nadenkhouding, zo schattig! ‘Pannenkoeken!’ riep ze blij. Ik lachte en keek op de klok. Vier uur, dan kon ik nog even aan mijn huiswerk.