2°

De school lag niet ver van het huis, maar wel ver van mijn school. Ik stopte voor de school. Summer stapte uit. ‘Tot vanmiddag liefje!’ riep ik nog. Ze draaide zich om en zwaaide naar me. Ik keek op de klok. Shit! Nog tien minuten en de les begint. Mijn school lag minstens acht minuten verderop, maar mijn eerste les was op de bovenste etage. Mijn school was erg groot. Ik reed het parkeerterrein op en rende het gebouw in. Ik rende de trappen op maar hoorde de bel nog gaan. Zuchtend klopte ik op het deur van het biologielokaal. ‘Binnen’ hoorde ik de leraar zeggen. ‘Sorry meneer, ik moest mijn zusje naar school brengen’ verontschuldigde ik mijzelf. ‘Het geeft niet Hael, neem snel plaats’ zei hij. Ik knikte dankbaar. Ik ging op mijn vaste plek zitten, starend voor mij uit. De stof had ik al geleerd. Er werd op de deur geklopt en de directrice kwam binnen. ‘Leerlingen, ik wil alvast melden dat er morgen nieuwe leerlingen hier op school komen. Ik wil dat jullie ze accepteren en welkom heten op de school’ vertelde ze. De klas begon te fluisteren, maar ik keek naar mijn boek. Iedereen hier op Harvard woont in een appartement met zijn vrienden, maar ik woon bij mijn adoptiefamilie die ik verzorg. Ik ben anders voor iedereen. Dus nieuwe mensen maken mij niet veel uit, ik zou er ook wel weer raar uitzien. Het meisje met de groene ogen en het rode haar. Ik had rood haar, niet geverfd, ik ben ermee geboren. Hoe het kan snap ik niet, maar toch is het rood. De bel ging en ik stond op, pakte mijn tas en liep naar het volgende lokaal.