~15~

Het leven wat ik nu leed was erg raar. Ik volgde Seth overal, daardoor had ik net mijn eigen begrafenis gezien. Het was gewoon, normaal. De Cullens waren er, de roedel en Skyla. Mijn eigen ouders waren niet eens gekomen, niet dat ze uitgenodigd waren. Seth zat nu op de bank bij de Cullens. Geruisloos gleden er tranen over zijn wangen. Ik was zijn inprent. Hij had verteld dat als iemand van de roedel zijn inprent verliest dat die gene zijn reden om te leven kwijt was geraakt, de enige waar hij liefde mee kon delen. Maar hij had mij een belofte gedaan, hij zal mij niet volgen, hij zal sterven aan ouderdom. Jacob zat naast Seth en troostte hem, maar hij was ontroostbaar. Het was doodsstil in het huis van de Cullens. Skyla was naar huis gegaan en alle leden van de roedel en aanhangsel waren bij de Cullens. De meeste vonden het niet fijn, maar ze kwamen allemaal vooral voor Seth als steun. Ik snap nu wel waarom ze overleden mensen ‘beschermengel’ noemen. Ze waken over je, zoals ik dat doe bij Seth. De meeste doen dat waarschijnlijk in de plek waar mijn oma is, maar ik doe het vanaf hier. Ik wist nu eigenlijk wat ik allemaal had gemist, ik had de moeder van Seth nog geeneens ontmoet. Hij had verteld dat zijn vader een hartaanval had gekregen. Die zal waarschijnlijk ook bij de plek zijn waar mijn oma is. Ik weet niet echt hoe ik het moet noemen, misschien ‘hemel’ maar misschien ook niet. Ik weet het pas als ik er ben. Seth’s moeder ging naast hem zitten. Ik weet niet eens hoe ze heet, wat was ik nou voor een vriendin. Hij wist alles over mij en ik haast niets over hem. Ik zuchtte, wat wou ik graag terug. Ik voelde weer een hand op mijn schouder. Ik draaide me om en zag een oudere man staan. ‘Wie bent u?’ vroeg ik. ‘Ik ben Harry Clearwater, Seth’s vader’ stelde de man zich voor. ‘Waarom bent u hier en niet in het onbekende?’ vroeg ik. Hij keek naar Seth, Leah en Seth’s moeder. ‘Je kan terug kijken vanuit het onbekende naar je geliefden, kom mee’ zei hij. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik kom pas als Seth komt. Hopelijk mag dat nog lang duren’ vertelde ik. Harry knikte en verdween zomaar. Ik zuchtte en keek weer naar Seth. Ik zou zijn beschermengel zijn. Ik zou op hem letten en hem nooit verlaten. Ik zal altijd van hem houden. Ik drukte een kus op zijn voorhoofd. Geen idee of hij het voelde, maar dat maakt mij niet uit. Ik ging op de stoel zitten, kijkend naar Seth. Hij zal vanaf nu mijn leven lijden.

Einde