~13~
* Dit verhaal duurt nog 2 hoofdstukken.
* Jullie weten waarschijnlijk al wat er gaat gebeuren, en ik verander daar niets aan, want niet alle verhalen hebben een Happy End.
Enjoy!
XxX
*Tijdsprong van 3 maanden*
Volgens Carlisle was ik genoeg bijgekomen om weer mijn dagelijkse dingen te doen. Edward of ik hadden nog niets tegen Seth gezegd over het visioen van Alice. Hij mocht zich geen zorgen maken. Het enigste probleem was dat Alice visioen wel aan het uitkomen is, ik ben namelijk weer ziek. Carlisle heeft allemaal testen met me gedaan, maar hij komt er niet uit, geen een dokter in het ziekenhuis. Alice heeft mij nog niet beter gezien. Één ding is absoluut zeker, wat het ook is, het dood me. Seth zit nu haast 24 uur per dag naast mijn bed, oplettend op mijn gedrag. Hij heeft nog hoop dat ik het overleef, maar Alice visioenen geven andere beelden daar van. Zuchtend richt ik me weer op mijn tekenblok. Ik heb alle Cullens al getekend en Seth. Nu ben ik bezig met de roedel. Te beginnen met Leah. Dan hebben ze allemaal nog wat van mij als ik weg ben. Seth zit maar in de stoel naast het ziekenhuis bed naar mijn tekeningen te kijken. Zwak glimlach ik naar hem. Zijn maag knort. ‘Seth ga eten, ik ga niet weg’ zeg ik tegen hem. Hij krijgt een verdrietige blik op zijn gezicht. ‘Seth..’ zeg ik en streel zijn wang. ‘Ga eten.’ Hij zucht en staat op. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en loopt weg. Nog geen tel later komt er een verpleegster binnen lopen met een karretje met een paar spuiten erop. Ik zucht en leg mijn tekenblok weg. ‘Het moet, liefje’ stelt de verpleegster mij gerust. Ik ontspan mijn arm en strek hem uit. Ik haat bloedprikken! ‘Auw’ piep ik als ze de naald in mijn huid stopt. ‘Het is zo voorbij’ zegt ze. Na een paar minuten is ze klaar en loopt met het karretje weg. Carlisle komt plotseling binnen lopen en sluit de deur. ‘Ik weet dat je het al met Edward heb besproken, maar weet je het zeker?’ vroeg hij. Ik moest even nadenken maar wist het ineens weer. Ik knikte. ‘Anders kunnen Seth en ik niet samen leven’ zei ik. Hij knikte. ‘Ik begrijp het, weet Seth het al van Alice’ visioen?’ vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee, anders strest hij teveel, hij moet nog hoop blijven houden’ vertelde ik. Hij knikte weer. Ik hoorde hem zacht zuchten voordat hij de kamer uitliep. Niemand wou dat ik dood ging, ik ook niet, maar ik kon er niets aan doen. Vampier was een oplossing voor het probleem, maar dan kon ik niet meer met Seth leven.
Reageer (4)
whoo, ben er gewoon stil van.. maar je moet heel snel verder!!
1 decennium geledenArgh ):
1 decennium geledenIk luister net zo'n liedje, en het past gewoon zó goed bij dit hoofdstuk, dat ik ging tranen :x
snel verderrr <333
1 decennium geledenSnel verder!!
1 decennium geleden