6.

Prinses Shun POV



‘ Weglopen? ’ Vraag ik met een interessante ondertoon. Het goede idee veranderd al snel als ik denk aan mijn vader. Hij zou de hele wereld afzoeken om mij, en na een week of drie zou ik al lang weer thuis zijn. Maar het is beter dan het huwelijk af te wachten, met die vreselijk agressieve man. ‘ Maar hoe zit het met jouw vader? Hij heeft je nodig. ‘ Hij knikt. ’ Hij heeft me heel hard nodig, en kan niet zonder mij. Dat verdient hij. Hij heeft nog nooit respect voor me getoond, en elke keer wanneer jij mij wat te eten geeft, mag ik niks. Hij neemt alles. ‘ Zegt met veel woede maar ook verdriet in zijn stem. ‘ Waarom heb je dat nooit verteld?’ ‘ Wat zou je kunnen doen?’ Bij die vraag denk ik eens hard na, maar eigenlijk weet ik het zelf ook niet. ‘ Kom op, laten we gaan weglopen. Dan gebeurd er nog eens wat in ons leven.’ Hij heeft gelijk. Ik wil niet opvolger worden, elke dag zou hetzelfde zijn. Nu kan het nog. ‘ Waar gaan we heen?’ Dringt het tot me door. ‘ Naar mijn moeder in het zuiden. ‘ Is zijn antwoord. ‘ Nadaila. ‘ Zucht hij. ‘ Ik doe het. ‘ Hij geeft een soort vals glimlachje. ‘ Ga naar huis, kom morgen in de morgen rond 4 uur met genoeg eten en drinken, en geld.’