009

Hij knikte maar wat. “Dat hoefde je me niet te vertellen.” Mompelde hij. “Ik zei het je.” We keken elkaar tegelijkertijd aan en schoten beide in de lach. Voor even. Toen zette hij zijn serieuzere blik weer op. Hij bleef even stil maar begon daarna toch weer met vragen te stellen. “Wanneer begon hij met je dom te noemen?” Ik kreeg weer een brok in mijn keel. Het was niet makkelijk om er over te praten. Over de David van vroeger wel. Maar over de momenten dat ik uitgescholden werd, toen ik mezelf haatte, waren niet makkelijk om over te praten.

Hij wachtte rustig af. “Vier maanden na onze verkering. Ik woonde bij hem, omdat mijn moeder me niet meer wilde.” Mompelde ik. “Je moeder?” “Ze mocht David niet echt.”

3 maanden geleden
“Leslie, dat stomme joch staat voor de voordeur.” Ik keek haar fronsend aan. “Stomme joch?” “Ja, dat vriendje van je. Of vriend of iets.” “Hij is niet stom.” “Zo ziet hij er wel uit.” “Houd je mond over mijn vriend, wil je.” “Hij is niet goed genoeg voor je.” Ze hing tegen de deuropening aan. “Hoezo is hij niet goed voor mij!” “Hij is veel te oud!” “Leeftijd maakt niets uit in de liefde!” “Toch is hij niet goed voor je. Sinds dat je met hem omgaat, ben je niet meer jezelf meer.” “Dit noemt men opgroeien, mam.” “Heeft niets te eten ook met opgroeien te maken?” “Hoezo dat nu weer! Je weet niets van mijn leven!” “Nou meer als die jongeman daarbuiten.” “Serieus, houd jij je bek is! Jij weet niets van mij. Jij bent altijd werken. Ik zie je eens niet als een moeder dus zeg nu niets over mijn leven!” Ik dacht dat ik tranen in haar ogen zag. “Ik wil niet dat je met hem omgaat.” “En ik wel!” “Waarom? Zie je niet wat hij met je doet?” “Hij maakt me verliefd. Dat doet hij met me.” “Dat doet hij niet.” “Wel!” “Niet!” “Wel! En hou er nu over op!” “Ik wil dat je thuis blijft.” “Weet je wat dan woon ik hier toch niet meer!”

“Je ging dus bij hem wonen?” Ik knikte. “Het was allemaal zo anders. Fijn, maar ook tegelijkertijd heel angstig. “Wanneer begon hij met je weet wel te doen allemaal” Nieuwsgierig kind dat hij was. Het had op zich wel iets schattigs. Maar het was ook zo zwaar irritant. “We hadden een keer uh – seks gehad. Hij zei dat ik beter moest gaan doen. Zodat het lekkerder werd.” Was het wel een goed idee om hem dit te vertellen? “Onder het gebeuren riep hij naar me. Opeens begon hij me te slaan in mijn gezicht, zodat ik beter mijn best moest gaan doen.” Er ontstonden voor de zoveelste keer weer tranen in mijn ogen. Weer gleden er tranen over mijn wangen heen. “De maanden daarna werd het erger. Hij begon me vaker te slaan. Ook gewoon als we het niet deden. Als ik iets fout deed schold hij me uit met dat ik niets kon.” Ik snikte. “Dat is echt rot voor je.” Hoorde ik Justin’ stem tegen over mij. “Goh, je meent het.” Antwoordde ik droog met nog steeds tranen in mijn ogen. “En toen?” vroeg hij nu. Ik zuchtte. “Hij werd op een dag heel boos. Ik was woedend weggelopen. Ik kwam twee uren daarna terug bij het huis en zag een andere auto staan. Toen ik binnenkwam hoorde ik gekreun. Toen wist ik genoeg.”

Nu moet ik snel weg.