14. This is how we met
'Doet het pijn?' Vroeg Bellatrix. De tranen liepen over Olette's wangen. 'Haal nog zo'n streek uit en dan is je leven voorbij meisje,' Ze sloeg Olette wat bedoeld was als zachtjes een paar keer op haar wang en liet haar alleen achter in de hal. Olette keek naar de grond en zag dat het vochtig was geworden door haar tranen. Ze stond trillen op en probeerde te trap op te lopen, maar dat ging niet. Ze ging op een tree zitten en hees zich elke keer een tree hoger op. 'Wat doe je?' Ze schrok en viel bijna, maar hield zich nog net op tijd vast. Ze begon meer te rillen maar bewoog niet. Ze hoorde Diegene dichterbij komen, "Alsjeblieft, ga weg!" Smeekte ze in haar hoofd. Natuurlijk gebeurde dat niet en ze hoorde dat de persoon naast haar ging staan. Ze keek de andere kant op. 'Gaat het een beetje?' Vroeg een bezorgde jongensstem. Ze knikte zachtjes en dat deed pijn. 'Wil je naar boven?' Ze knikte weer. 'Moet ik, uuh, je helpen?' Ze draaide zich langzaam om en zag een jongen naast haar gehurkt zitten. Hij had witblond haar en grijze ogen en een spits, maar bleek gezicht. Ze draaide zich om 'Ik kan het zelf wel.' Mompelde ze. Ze ging goed zitten en hees zich weer op. 'Dan niet hé. Ik wacht boven wel mocht je mijn hulp nodig hebben.' En de jongen ging naar boven. Waarom hadden ze ook zo verdom lange trap?! Ze probeerde het maar elke keer dat ze bewoog deed het pijn. Even later hoorde ze iemand de trap afgaan. 'Jij doet er lang over, en je hebt nog niet eens de kwart gehaald. Zeker dat je geen hulp nodig hebt?' Ze zuchtte. 'Kan je helpen?' De jongen begon te grijnzen maar ging een beetje verder de trap af. 'Steek je arm eens uit en probeer te staan.' Ze knikte en deed wat hij zei. Hij hees haar omhoog en hielp haar de trap op. 'Waar moet je heen?' Haar stem klonk schoor toen ze zei dat ze aan het einde van de gang naar rechts moesten. Hij knikte en hielp haar. Toen ze in haar kamer was zakte ze in en ging op de grond zitten tegen de muur aan. De jongen ging tegenover haar zitten met zijn rug tegen het bed. 'Waarom hielp je me?' Hij hees zijn schouders op, 'Ik zag je toevallig op de trap en dacht dat je misschien wat hulp zou kunnen gebruiken. Ik neem aan dat Bellatrix...' 'Ja.' Antwoordde ze meteen. Hij knikte vaag. 'Dus, hoe heet je?' Vroeg de jongen. 'Olette Waterclear. En jij?' De jongen begon weer te grijnzen., 'Draco Malfidus.' Olette knikte vaagjes en probeerde weer op te staan maar ze zakte weer ik. 'Is er iets?' Vroeg Draco? Ze schudde haar hoofd. 'Ik wou alleen op mijn bed zitten, de vloer is nogal hard.' Hij knikte begrijpelijk en hielp haar weer overeind. Ze plofte zachtjes neer op haar bed. 'Dankje.' Hij knikte en ging naast haar zitten. 'Dus jij gaat nu naar Zweinstein?' Ze knikte. 'Ik zit daar ook, ik zit in het vijfde jaar.' 'Ga ik denk je ook naar het vijfde jaar?' Vroeg ze. 'Hoe oud ben je?' '15, en jij?' Hij grijnsde weer, ze voelde zich oncomfortabel. 'Dan kom jij ook in het vijfde jaar. Ik hoop dat je naar Zwadderich gaat en niet bij die losers van Griffoendor.' Ze gaf hem een schuine glimlach. 'Ik ga naar Zwadderich, geloof me maar.' Hij lachte en zo waren ze de hele tijd aan het praten over van alles. De deur ging open en Bellatrix kwam naar binnen. Olette kromp ineen en begon weer te trillen. 'We gaan naar huis Draco.' Hij knikte en stond op. 'Zie je weer op school Olette.' Ze knikte en Draco liep de kamer uit. 'Dus je kent mijn neefje al?' Olette knikte. 'Mooi. En nog een ding,' Ze pakte een mesje en pakte Olette's arm. 'Nog een afscheidscadeau.' Ze sneed in haar arm en liet hem toen los en liep de kamer uit. Haar arm bloedde enorm, dus wankelde ze naar de badkamer en pakte de EHBO doos en maakte de wond schoon en deed er verband overheen.
Zo begon onze vriendschap...
Olette opende haar ogen en zag dat ze in de ziekenzaal lag. Ze probeerde overeind te gaan zitten maar toen ze dat deed voelde ze dat alles pijn deed. 'Blijven liggen,' Ze draaide haar hoofd om en keek zag dat het madame Plijster was. 'Wat is er gebeurd?' Madame Plijster glimlachte geruststellend naar haar. 'Je hebt een ongeluk gehad. De vloek die Patty over je wou uitspreken zei ze verkeerd en toen blies ze de grond onder je voeten op.' Olette knikte vaag. 'En hoelang zit ik hier al?' Madame Plijster keen naar de klok. 'Zo ongeveer 8 of 9 uur.' Ze schrok een beetje maar glimlachte weer rustig. 'Ik ga even wat halen voor tegen de pijn.' Madame Plijster liep weg. Een zucht ontsnapte uit haar mond, waarom deed Patty zo tegen haar?
Reageer (1)
OMG
1 decennium geledenI love your story!!
Snel verder
Olette lijkt op odette van het zwanenmeer