13. They don't like me to be honest

Er werd heel lang over Olette gepraat en het begon steeds kouder te worden. Het was al halvewege Oktober en het was buiten prachtig met al die herfstkleuren. De lessen waren net voorbij en Olette nam afscheid van Draco en Blaise. 'Wat ga je dan doen?' Vroeg Draco. 'Ik ga effe buiten zitten, schrijven, lezen enzo.' Ze knikten allebei maar en liepen naar de bibliotheek want hún hadden niet hun huiswerk af. Olette daarin tegen wel. Ze liep naar buiten en ging in het gras zitten, pakte haar boek en begon te lezen. Ze had eigenlijk al weken niet geschreven door al het huiswerk en ze moest veel boeken lezen om de lessen nog te kunnen volgen, ze zou zo wel weer schrijven dacht ze.
Ongeveer een anderhalf uur ging voorbij en ze zat nog steeds te lezen totdat ze mensen naast haar hoorde zitten. 'Hey,' Zei ze maar. 'Wat doe je?' Vroeg Ron maar hij sprak doe extra lang uit. 'Ben je je ogen verloren?' Vroeg ze terwijl ze nog doorlas. 'Nee, hoezo?' Ze wees naar haar boek en Hermelien en Harry grinnikten. 'Weet je wat dit is?' Ron knikte. 'Weet je wat ik ermee doe?' Hij knikte weer. 'Je vraag is beantwoord.' Ze las weer verder. 'Zo te zien ben je nog steeds bevriend met Malfidus en Zabini.' Zei Harry. Ze knikte. Hermelien begon ook te praten. 'Waarom ben je nog met hun bevriend?' Ze borg haar boek op. 'Ik heb verschillende redenen. Ze zijn toch bijna altijd aardig tegen me, en dat waardeer ik enorm. Zowat niemand van Zwadderich mag mij om eerlijk te zijn..' Ze kijkt naar haar handen. 'Dat is niet best meissie.' Zei Ron. 'Denk je?' Vroeg Harry sarcastisch. Olette schoot in de lach. 'Misschien met je er met je afdelingshoofd overpraten.' Zei Hermelien. 'En dat is...' Olette wachtte totdat iemand haar zin af ging maken en Harry maakte die af. 'Sneep.' 'Precies! En hij mag mij volgens mij ook niet zo heel erg.' Mompelde ze. Ze knikten allemaal meelevend en dat waardeerde Olette enorm. 'Maar wat doen jullie hier?' 'We zagen je alleen zitten en dachten dat je wat gezelschap zou kunnen gebruiken.' Zei Hermelien. Olette begon te grijnzen. 'Ben ik zo zielig?' Ze schoten in de lach, 'Nee, zó zielig ben je ook weer niet. Wel een beetje.' Zei Ron en Hermelien gaf Ron een stomp. 'Tja wat moet ik zeggen? Ik ben goed in zielig doen.' Grinnikte ze. Ze lachten allemaal en kletsten ook nog en beetje maar toen zeiden ze dat ze moesten gaan. 'Huiswerk.' Zei Harry Olette knikte begrijpelijk. 'Moet jij ook niet beginnen?' Vroeg Ron. Olette schudde haar hoofd. 'Allang af.' Rons mond stond open. 'Je bent nog sneller dat Hermelien! Hoe kan dat nou? Je slaap bijna de hele tijd maar krijgt het huiswerk wel af. Wat voor een soort heks ben je eigenlijk?' Olette grinnikte. 'Een snelle heks, kijk maar.' Ze pokte Ron in zijn zij en hij sloeg haar hand snel weg. 'Dat deed pijn!' Harry en Hermelien Grinnikten. 'Ik ben snel en ik ken onbewust veel druk punten.' Ron schoof een beetje bij Olette vandaan. 'Maar ja, wij gaan dan maar. Ron, sta eens op.' Mompelend stond hij op. 'Doei!' Riep Olette. Ze zwaaiden even en liepen toen verder. Olette pakte haar dagboek, maar verstopte hem gauw weer toen ze zag dat Patty kwam. 'Héy Omeletje. Wat verstop je daar?' 'Niks.' Patty rolde met haar ogen. 'En wat is dat dan?' Ze pakte het dagboek snel uit de tas en stond meteen op. 'Wat is dit? Een boek? Er staat geen titel op.' Olette stond ook op. 'Patty, geef hier. Dat is niet van jou maar van mij.' Patty schudde schuldbewust met haar hoofd. 'Hebben je ouders je niet geleerd dat je moet samen spelen en samen delen?' Nou, dat hadden ze om eerlijk te zijn nooit gezegd. 'Patty geef me mijn dagboek!' Ze probeerde haar dagboek uit Patty's hand te pakken maar Patty ontweek haar handen. 'Een dagboek hé? Eens kijken wat erin staat.' Ze wou het boek openslaan maar dat lukte haar niet. 'Wat is dit?' Olette ging tegenover Patty staan. 'Zoals ik al zei, het is een dagboek.' Ze griste het uit haar handen en pakte haar tas. 'Ga je nu vluchten?' Olette schudde haar hoofd. 'Ik ga een beter uitzicht zoeken, want de mijne is nu helemaal verpest.' Zei ze met een pruillip. Ze liep weg maar Patty trok haar toverstok. Olette draaide zich om en trok haar toverstok maar was te laat. 'Flipendo!' Riep Patty en Olette viel achterover en rolde door totdat ze een boom raakte. Ze stond op en pakte haar stok. 'Rictusempra!' Patty begon opeens heel hard te lachen en zakt door haar benen in van het lachen. Olette pakte haar tas maar Patty probeerde haar nog te vervloeken, wat enorm misging. Ze kon niet stoppen met lachen dus zei de de spreuk verkeerd. In plaats van dat Olette de in de lucht zou hangen ontplofte het stukje grond voor haar en vloog Olette de lucht in en kwam met een smak op de grond terecht.

Kudo? Reactie?