000.

Daar zat ik dan, alleen, in mijn vensterbank. Ik zat te denken over de shoot van morgen... "Oww ik weet echt niet wat ik moet doen" zei ik tegen mijn kat. Alleen kon hij niet terug antwoorden. Het enige wat hij op dat moment deed was zn kopje omhoogtillen en verder slapen. Had ik maar zo'n leven... Nee, had ik maar niet zo'n leven! Morgen is de dag! Ik heb er echt zo'n zin in, maar ondertussen ben ik ook freaking zenuwachtig! Stel je voor dat hij me niet mag... Dan heb ik alles echt zwaar verpest. Ik ga weg van mijn gedachtes en sta op uit de vensterbank. Mijn kat staat op en geeft een teken dat hij honger heeft door te miauwen. "Oke Tommie, ik zal je eten geven. Je wordt zo veel te dik" weer miauwt ze. Dus ik loop maar naar de keuken en geef Tommie wat brokjes. Nu zal ze wel even stil zijn. Weer dwalen mijn gedachtes af naar morgen... "Paige, denk daar nou niet aan en ga terug bezig aan je werk" zeg ik tegen mezelf. Ik kon me toch niet concentreren dus ging ik maar slapen, het was pas half 10 maar dat boeide me niet. Hoe eerder ik sliep, hoe eerder het morgen was...