13.

‘Ga nou maar Josh. Ik wil niet dat je door mij te laat komt.’ Ik keek mijn broer streng aan nadat ik de boeken voor mijn twee komende uren in mijn tas had gestopt. ‘Maar Jane ik wi-‘ ‘Nee. Ga nou maar, ik volg de bordjes wel. Ik red me wel oké? Dat doe ik toch altijd?’ Josh knikte, drukte nog snel een kus op mijn wang en snelde de lege gang uit, op weg naar zijn les. Ik zuchtte even en liep de linkerkant op, omdat de bordjes me de weg wezen. Ik had Spaans in lokaal 336, wat volgens de bordjes op de 3 etage was. Toen ik daar aankwam kon ik kiezen uit drie gangen, en wat volgens mij logisch was, was dat ik de derde gang moest kiezen. En zo kreeg ik mijn gelijk. Bij het 6e lokaal stopte ik. Ik was er. De bel was nog maar net gegaan en ik hoopte zo dat de leraar niet streng was, want om nou meteen eruit gestuurd te worden op je eerste dag… Ik klopte op de deur en opende die. Gelijk keek de hele klas me aan, inclusief de leraar. Hij was nog niet zo oud (ik schatte hem begin 30) en hij leek me nog aardig. ‘Hoi, ik eh… ben nieuw en ik kon de weg niet zo goed vinden…’ Wat? Kom op nou Jane, je bent niet een verlegen iemand! Man jezelf op! De leraar knikte en lachte me toe. ‘Oh, hoi! Ik ben Will Schuester.’ Hij liep naar me toe en gaf me een hand. Hij was zo erg nog niet. ‘Dus, zou je jezelf voor willen stellen aan de rest? Dat is voor ons allemaal wel handiger denk ik.’ Ik knikte en liep met hem mee naar voren. Ik keek even de klas rond en bleef even een seconde hangen bij die knappe vriend van Josh, hij zat blijkbaar bij mij in de klas. Oh no. Ik schraapte even mijn keel en begon toen te praten. ‘Hoi. Ik ben Jane Thompson en kom uit Los Angeles, Californië. Ik woonde daar bij mijn vader, maar ben afgelopen weekend bij mijn moeder en broer Josh ingetrokken. Hij zit hier op school en waarschijnlijk kennen jullie hem wel, aangezien hij in het footballteam zit. Verder houd ik van zingen, dansen en ben dol op fashion.’ Ik glimlachte even naar de klas en draaide me toen om naar meneer Schuester, die opstond van zijn bureau. ‘Nou, mooie toespraak Jane. Ga daar maar zitten, op de tweede rij.’ Hij wees een leeg plekje aan in het midden van de klas, net schuin voor die knappe jongen. Ik knikte weer en ging zitten. Meneer Schuester ging weer verder met de les. ‘Oh, Jane, voordat ik het vergeet. Was je op je vorige school ook hier met Spaans?’ Ik knikte. ‘Ja, zo ongeveer. Maar dat maakt niet uit hoor, Spaans is een van mijn beste vakken, dus ik hou het wel bij.’ Meneer Schuester knikte. ‘Oké, mooi dan. Dan kan je me zeker wel vertellen wat deze zin betekend en het hard oplezen?’ Hij wees naar een zin die op het whitebord stond geschreven. ‘Natuurlijk. Er staat: Y por lo que la niña fue arrastrado de la zanja. En dat betekend: En zo werd het meisje uit de sloot gesleept.’ Met een glimlach keek ik mijn leraar Spaans aan, die me verwonderd aan stond te kijken. ‘Spreek je vloeiend Spaans of zo? Het meeste van dit hebben we nog niet eens gehad!’ Ik knikte. ‘Ja, ik spreek vloeiend Spaans, Frans en Italiaans. Ik ben goed in talen en ze interesseren me.’ Meneer Schuester knikte vrolijk naar me, terwijl hij een fluitend geluidje maakte. De rest van de leerlingen staarden me verwonderd aan. Dit kon nog wel eens leuk worden, bedacht ik me toen ik even onderuit zakte en de les volgde, hoewel ik het eigenlijk al kende.