21 juni 2007

Gelukkig viel ik gisteren snel in slaap, denk ik bij mezelf als ik mijn sokken aantrek. Meestal blijf ik super lang piekeren over, zoals gisteren zou kunnen gebeuren, mijn vader en moeder. Ik loop zachtjes de trap af in de hoop dat ik mijn ouders niet wakker maak. Als ik de deur open doe zie ik tot mijn grote verbazing dat mijn ouders, allebei met hun handen gevouwen, al aan tafel zitten. Allebei kijken ze even bedenkelijk. Ik ga zitten en pak een broodje, de boter, een mes en de kaas. Voorzichtig snijd ik een stukje van de kaas af zodat ik het daarna op mijn brood kan doen. Ik kijk naar mijn ouders en zij kijken ook naar mij. 'Wat is er?' vraag ik aan ze, waarna ze allebei nog meer gaan fronzen. Naar elkaar kijken ze niet. Dan begint mijn moeder te praten: 'Heb je lekker geslapen? We kwamen gister avond iets later thuis dan we gezegt hadden maar ik zie dat je alles netjes hebt achtergelaten.' Het kan me niks schelen wat mijn moeder allemaal zegt. Ik wil maar één ding weten. 'Waarom kijken jullie zo serieus?' vraag ik. 'Je moeder en ik' begint mijn vader opeens, 'hebben een serieus en moeilijk besluit genomen.' Mijn moeders ogen worden rood. Bij mijn vader zie ik geen sprankeltje verdriet of zo iets op zijn gezicht. 'We gaan scheiden' zegt mijn moeder dan. Ze werpt mijn vader een vernietigende blik en geeft mij een aai over mijn bol. Daarna loopt ze snel naar boven.
Ik voel de tranen prikken in mijn ogen. Scheiden! Mijn ouders gaan scheiden! Dat had ik nou nooit gedacht. Ik bedoel, ze hadden weleens ruzie, maar dat hebben iedere ouders toch weleens. Ik ren naar mijn kamer zonder mijn vader een blik te geven. Dit is niet wat ik wil! Als ik op mijn kamer ben sla ik de deur dicht, extra hard natuurlijk, en ga snikkend liggen op mijn bed.

Vanaf vandaag vind ik mijn leven een hel...