013.

'Jack, waar gaan we heen?' Jack had me over zijn schouder heen gegooit en lachend sla ik op zijn rug. 'Naar jou verassing.' Ik grinnikte als ik het bekende deuntje van mijn mobiel hoor afgaan. 'Zet me even neer.' Zeg ik met lichte paniek in mijn stem als ik zie dat het m'n vader is. Ik druk met trillende vingers op het groene telefoontje en breng hem aan mijn oor. 'Abigail, waar ben je? Oké, je bent bij die jongen, kan je niet onmiddellijk naar huis komen? Het is nogal dringend. Ja nee, héél dringend, misschien al te laat!' Ik had nog nooit hem zo horen praten. Normaal had hij altijd een bazige toon als hij tegen mij sprak, maar nu.. Hij sprak met gebroken ondertonen. 'Toch niet.. Mama?' Ik voelde hoe mijn gsm stilaan uit mijn handen schoof.

Jack Wilshere

Ik zag hoe de tranen in haar ogen brandde en een deeltje van mij stierf weg. Ze hield haar sterk, waardoor haar ogen lichtjes rood begonnen te zien en dat ze begon te schokschouderen. 'Ik rijd met jou naar je huis.' Besluit ik en neem haar als een baby op en draag haar. Onder de weg naar de auto, voel ik hoe haar lichaam zachtjes snikt en hoe de tranen een voor een op mijn tshirt vallen. 'Het komt allemaall goed, lief.' Mompelde ik. 'Het is mijn schuld.' Ik zette ze neer en opende de deur voor d'r. 'Hoezo, jou schuld?' Vraag ik terwijl de auto brullend tot leven komt. 'Nou, ik zou haar haar medicijnen moeten gegeven hebben, en nuja, misschien dacht mijn vader er gewoon niet aan.' Ze zuchtte en legde haar hoofd tegen het raam. 'Sorry, dat ik m'n verrassing verpest heb.' Voelt ze zich nou schuldig? 'Schat, het maakt allemaal niets uit. Dit is nu even belangrijker. Jij bent belangerijker.' Ik ga straks de jongens bellen dat het morgen en zondag niet doorgaat, ik ga bij Abigail blijven, no matter what. Ik verzin wel een andere, leuke manier.

Abigail Swanepoel

Mijn moeder lag daar zo gebroken. De kringen onder haar ogen waren donkerder, haar huid zag grauwer. 'Het doet zo'n pijn.' mompelde ze. Net toen de tranen waren opgedroogt vielen ze weer in watervallen naar beneden. Ik hoorde hoe Jack een paar stappen dichter naar me toe zette en vervolgens zijn armen om me heen sloot.