~069~

Mary Brooks

Het avondeten is afgelopen en de eerste leerlingen lopen alweer naar het schilderij om de leerlingenkamer van Griffoendor te betreden. Ik weet dat aangezien ik in een gang sta, vlakbij het schilderij, om Harry op te wachten. We hebben afgesproken dat hij de onzichtbaarheidsmantel daarheen komt brengen zodat mensen in de leerlingenkamer niet raar opkijken of zullen vragen wat het is. Ik sta een beetje verveeld mensen te kijken, als ik eindelijk Harry zie lopen, hij kijkt een beetje verdwaald om zich heen. Hij is toch niet vergeten waar we hadden afgesproken? Als het begint op te vallen dat hij daar zolang staat, besluit ik hem toch maar te halen. Ik schiet naar hem toe en trek hem mee de gang in. Een paar mensen kijken verbaasd de gang in, maar lopen dan weer door.
‘Sorry, ik dacht dat je een andere gang bedoelde, dus daar heb ik eerst nog een tijdje staan wachten.’
Ik zucht en glimlach. ‘Je bent hem toch niet vergeten?’
‘Nee.’
Hij begint in zijn tas te graven, op zoek naar de mantel, die hij me vervolgens voorzichtig overhandigt.
‘Harry! Wat zagen wij nou?’ Hoor ik dan ineens een bekende stem, George!
‘Ben jij met een m-’ Fred valt stil als hij mij ziet.
Eerst kijkt hij mij verbaasd aan en dan wantrouwig naar Harry. ‘Wat zijn jullie hier aan het doen?’
Snel prop ik de mantel in mijn tas en kijk Harry even aan. ‘Ehm.. nou ik..’
‘Nou, zij… ik… wij.’
Ik kijk Harry even geïrriteerd aan, dat helpt. Als ik Fred weer aankijk, zie ik dat zijn blik van wantrouw is verandert naar woede.
‘Nou?’
‘Fred, ik… het is niet…’
Fred kijkt me nog even aan, maar als ik verder niks meer zeg draait hij zich om en loopt snel de gang uit.

Hmm... Ik wil veel reacties, dus ik ga lekker lang wachten voor ik weer verder ga. Tenzij jullie ervoor zorgen dat dat niet hoeft natuurlijk(A)