31.

s'Avonds ging ik doodmoe naar bed. Die jongens waren toch echt idioten. Ik was doodmoe en viel snel in slaap.

*Droom, Flashback*
Fijn, dat waren mijn ouders weer met hun idiote plannen. 'Je gaat trouwen,'had mijn moeder gezegd. Zij vonden die idioot misschien perfect voor mijn, maar ik kreeg de kriebels van hem. 'Nee, dat doe ik niet,'schreeuwde ik terwijl ik naar boven ging. Waarom deden ze altijd dingen die me pijn deden? Altijd weer. Nooit mocht ik zelf beslissen, altijd moesten zij het voor me doen. Alsof ik een dom kind was. 'Rustig nou Cinthia,'zei mijn vader. 'We hebben het beste met je voor.' Het beste, mijn neus, ze dachten alleen maar aan hun zelf. Aan hun eigen "status" en de schade die die had opgelopen door wat er met Alice aan de hand was. Blijkbaar was de ideale manier om die weer te herstellen mij laten trouwen. Nou dus echt niet.

Ik schrok weer wakker. Het was midden in de nacht, maar ik had geen zin om te gaan slapen. Ik pakte een spijkerbroek en een blauw topje. Ik had een onrustig gevoel, nog steeds. Ik liep naar beneden en zag tot mijn verbazing dat Emily ook al wakker was. Ik keek op de klok. Het was tien voor half vier. Zou er iets gebeurd zijn?