Chapter 3

Het was een koude nacht. Ik trok de dekens over mijn schouders heen en wreef een klein beetje met mijn voeten op en neer in de hoop dat ik het wat warmer zou krijgen. Het geluid van de klok bleef in mijn hoofd hangen – tik, tak, tik, tak- ik zuchtte. Het was 3 uur. Ik lag al zo ongeveer 4 uur in bed en na alle moeite die ik gedaan heb kon ik nog steeds niet in slaap komen. Uiteindelijk lukte het me om een beetje kalm te worden en mijn ogen vielen rustig dicht totdat ik een harde knal hoorde. Ik schoot overeind in bed. Het kwam van beneden af. Zachtjes sloop ik de hoek om naar de woonkamer, ik had geen idee wat ik kon aantreffen. Misschien was het wel een inbreker? Maar nee, het was mijn vader die uit de bank was gevallen. “Gaat het?” Vroeg ik aan hem, ik liep op hem af en pakte zijn hand zodat ik hem omhoog kon trekken. Dat ging niet meer zo soepel want hij was al oud. “Ga weg dom wicht, ik kan het zelf wel!” Brulde hij en sloeg me recht in het gezicht. Ik beet op mijn lip om mijn tranen in bedwang te houden maar het mislukte. “Ga ergens anders huilen!” Hij wees met zijn vinger naar buiten toe en keek me woedend aan. Ik snapte het echt niet, wat deed ik nou verkeerd? Ik rende naar boven toe en trok mijn kast open. Ik moest hier weg. Ik pakte een koffer en stopte daar alle spullen in die ik wou bewaren. Mijn kleding, mobiel, geld en mijn foto’s van mijn moeder en mijn beste vriend Sean. Die waren zo belangrijk voor me. Ik was het beu. Altijd als ik iets probeerde te doen om hem te helpen zodat hij een keer aardig voor me zou zijn sloeg hij me. Misschien ben ik wel al lelijk om naar te kijken misschien dat hij me daarom slaat, ik zou het anders ook niet weten. Ik voelde weer tranen opkomen maar dit keer moest ik sterk zijn, ik hield ze in en stapte het huis uit op weg naar een nieuw leven, alleen had ik geen idee waarnaar toe.