*54

Jacob POV

Het is nu twee jaar geleden dat Christine is overleden. Ze heeft vanaf het eerste moment de strijd al niet kunnen winnen, haar lichaam was te zwak voor de kracht die ze in zich had. Het is alleen zo jammer dat ze niet wat langer van het leven had kunnen genieten. Ze was nog maar net wolf, ze zat midden in haar pubertijd. Waarom moet de wereld toch zo raar in elkaar steken? Waarom moeten er van die mythische wezens bestaan? Is het omdat de wereld anders uit balans raakt? Is het omdat de beste mensen gewoon het eerst moeten gaan? “Jake, houd nou eens op met piekeren.” Zuchtte Sasja en ze kneep in mijn hand. “Sorry.” Mompelde ik en ik drukte een kus op haar voorhoofd. Na het overlijden van Christine is een hoop gebeurd. Embry is expres een gevecht aangegaan met een –onbekende- vampier, en heeft de strijd verloren. Hij kon niet leven zonder zijn imprent. Als ik heel eerlijk moet zijn, ik geef hem groot gelijk. Ik kan ook niet zonder Sasja. Ja je hoort het goed. Sasja is mijn imprent, mijn liefde voor het leven. Mijn soulmate, mijn alles.

This is the end!
Ik heb er uiteindelijk iets anders van gemaakt dan ik eerst van plan was, maar toch ben ik wel tevreden.
Ik hoop dat jullie het leuk hebben gevonden, ondanks dat het soms zo lang duurde..