{Narnia}When 2 enemies fall in love[Part One hundred and thirty-three.]

’Wacht!”zei Peter en keek ernstig,’Ik ben er zeker van dat niet alle Narniërs weten dat er vampiers zijn.We kùnnen hen niet aan hun lot overlaten.’Daar heb je gelijk in!’zeiden Bella en Raven in koor.’Rateltak!’zei Susan en op de een of andere manier moest ze toch glimlachen,ze dacht aan de keer dat Peter Rateltak nodig had,’Hij is snel en kan niet gepakt worden omdat hij in de bomen klimt.’Dus gingen ze naar Rateltak die aan de rand van het bos was.Toen hij niet direct kwam vreesden ze het ergste maar al snel stak hij zijn kopje uit de takken.’Ah,Hoge Koning Peter,’zei hij,’Moet ik weer iets sturen naar dat meisje?Oh neen,denk ik dan.Ze is hier bij je.’Edmund keek naar Peter die ondertussen rood zag en perste zijn lippen tegen elkaar om niet te lachen omdat hij wist dat het om Selena ging,net als de anderen.’Neen,Rateltak,’zei Peter een beetje verlegen,’Ik wil dat je alle Narniërs waarschuwt voor vampieren die hier ronddwalen alsjeblieft.’’Ja,’zei Rateltak geschrokken,’Zijn ze gevaarlijk?’’We kunnen ze wel aan,’besloot Raven.Rateltak kreeg weer hoop en stoof weg.Dan gingen ze nòg eens terug naar het kasteel en bleven daar omdat het begon te schemeren en de muggen aan hun werk begonnen,de niet sprekenden dan.Als ze na het eten alweer even zaten te praten stootte Gabrielle Selena aan met haar schouder.Ze knikte geheimzinnig naar Alex en Raven,die wéér aan het praten waren.Selena glimlachte naar Gabrielle en begonnen te giechelen,ze dachten hetzelfde.Maar terwijl zagen ze niet dat Peter verwachtingsvol naar Caspian keek en een teken gaf dat hij iets moest zeggen.