Foto bij De Pamdorama's

Peter Pardorama is een rijke verwende jongen die altijd alles krijgt wat hij wil ,maar het lot wil anders.

Ik zat op de rand van de fontein kijkend over de zee. De zee kleurde rood toen de zon de zee aantikte. Het was een raar verschijnsel de zee kleurde rood net zoals er een rimpeling op het water verschijnt. Er vlogen duizende vogels naar me toe."Vogels vluchten niet zomaar."dacht ik en er vielen veren uit de lucht alsof het sneeuw was. Ik keek naar de veren ze waren zilver en goud."Dit is onmogelijk"dacht ik. Er verscheen op eens een bol rood water uit de zee met een lichtgevend ding er in."Dit kan niet."dacht ik en kneep me zelf ,maar ik was klaar wakker. Snel liep ik de trap af naar het strand.""Wow."zei ik. Ik was de enige die dit zag dit wonderbaarlijk verschijnsel. Ik keek weer naar de rode bol water. Het had nu meer iets weg van een traan. Iets dwong mme ernaar te blijven kijken. Hoe lager de zon ging hoe hoger de bol van water kwam. Toen de zon helemaal onder was en alle sterren aan de hemel verschenen begon het lichtgevende ding in de bol duidelijker te worden. Een gedaante was zichtbaar ,maar niet goed het gaf nu zoveel licht dat je je ogen dicht moest knijpen om niet verblind te worden."Zoef !"iets schoot boven mijn hoofd naar het ding. Het leek wel een soort vuur dat naar de gedaante in de bol ging."Bam !"het was een oorverdovend geluid. Het was raar dat niemand het leek te merken. De gedaante werd getroffen door de vuurstraal en de bol van water sprong uit een. Duizende spetters water vielen in de zee ook iets zwaarders en groters. Toen dat ding in het water plonste had het zoveel vaart dat er een heuse vloedgolf onstond die richting mij raaste. Zo snel mogelijk draai ik me om en probeer half struikellend de trap op te komen. Al snel stond ik boven aan de klif."Bwam !"de vloedgolf sloeg te pletter tegen de rotsen. Het kwam niet hoog geneoeg om het land daar boven nat te maken ,maar het was wel hard genoeg voor een hevige aardbeving. Ik sta daar even met mijn mond open realiserend dat als ik was blijven staan ik te pletter was geslagen tegen de rotsen. Toen ging ik terug naar binnen om wat te drinken en mijn ouders te vertellen hoe gevaarlijk dit wel niet was.

Reageer (3)

  • Cipriano

    Mooi verhaal!

    xxxx

    1 decennium geleden
  • lijntjelove

    haha, leuk! verder!!

    1 decennium geleden
  • TimeTravel

    dhaha!
    grappig en mysterieus!... en of course spannend!

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen