Hoofdstuk 3

ik heb het toch verteld.
Maar ik vertrouw Vicky wel!
Straks is de school uit en moet ik weer naar huis maar ik wil niet naar huis want mijn vader is al om 2 uur vrij.
ik moet dan vast weer afwassen en zijn slaafje spelen.
ik heb er echt geen zin in, en ik ben ook zo bang voor hem.
zachtjes rollen de tranen over mijn wangen.
Vicky ziet mijn tranen en geeft me een dikke knuffel.
Ik fluister zachtjes in haar oren: ik wil straks niet naar huis, mijn vader is vroeg vrij, ik ben bang.
vickt zegt tegen me: je mag wel bij mij komen, mijn moeder belt jou moeder wel, misschien mag je zelfs wel blijven slapen.
ik schrik: ze zou toch niks tegen haar moeder zeggen?

Vicky:

Wat zielig!
Lena is helemaal in de war en super bang.
ik zeg tegen haar: misschien kunnen we het beter tegen mijn moeder zeggen, dan kan de politie ook ingrijpen.
Ik zie dat Lena schrikt van mijn opmerking.
Nee doe dat niet, ik vertrouw je en ik wil dat niemand het weet, zo erg is het nou ook weer niet
ik kijk haar aan en zeg: niet zo erg? kijk eens naar je arm! en de laatste tijd zie je heel bleekjes en de tranen rollen over je wangen, ga me nou niet vertellen dat het niet zo erg is, want dat is het wel!

Lena:

ik snap dat Vicky me wil helpen maar ik durf mijn vader niet te verraden.
Misschien is het toch maar beter dat Vicky's moeder het ook weet.
Vicky loopt met mij naar de juf en zegt: Lena voelt zich helemaal niet lekker, mag ik haar naar huis brengen?
de juf antwoord: je ziet wat witjes Lena, het is goed ga maar.
vicky en is fietsen samen naar haar huis.
ik vind het moeilijk om het straks aan haar moeder te vertellen maar het moet maar.