Love is everywhere

‘Doei schat..’ zegt Draco terwijl hij weg wil lopen, ik hou hem overigens tegen ‘doei Dray.’ Zeg ik gauw en geef hem een zoen. Hij loopt samen met Blaise naar de grootte hal en ik loop samen met Charlis naar de wc. ‘weet je het zeker? Er is nog al wat gebeurd gister en vannacht?’ zegt Charlis, ze lijkt er al wel iets meer vrede mee te hebben maar als nog. Ze is nog steeds niet helemaal over. ‘ja ik weet het zeker, en anders binnen kort gaan we toch trouwen.’ Ze knikt teleurgesteld ‘ey en jij en Blaise dan? Al gezoend of willen jullie het nog niet officieel? Of zien jullie niet dat jullie voor elkaar gemaakt zijn?’ ik kijk naar Charlis ze is aan het blozen en kijkt snel weg. ‘oke in van die dingen is dus waar…. Welke??’ zeg ik nu snel. ‘nou wel gezoend.. maar Blaise zij dat dat een foutje van hem was… dus ja…’ zegt ze nu heel verdrietig. Ik sla gauw mijn arm om haar heen en begin haar een beetje te troosten. ‘waarom zei je dat dan niet?’ vraag ik na een tijdje. ‘nou dat is niet zo belangrijk als jij op het punt staat een zelfmoord poging te doen.’ ‘tuurlijk is het wel belangrijk. Jij bent belangrijk voor mij. Ik zou altijd tijd voor je maken.’ zeg ik dan in een poging haar te troosten. Zo te zien helpt het. Ze kijkt me glimlachend aan. Ik geef haar gauw een knuffel en samen lopen we naar de grote hall.

We schuifen aan het einde er bij. Ik zit naast Blaise en zij verderop naast Draco. We zouden elkaar uithoren. Tenminste ik voor haar Blaise en zij voor mij Draco. ‘zeg Blaise, vond jij het echt een foutje door met Charlis te zoenen? Of dacht je dat zij jouw niet wou?’ vraag ik dan maar, gewoon gelijk op het onderwerp zonder er om heen te draaien. ‘nou… ik weet niet, ze is leuk enzo maar ik wee ni- wacht is ben jij mij aan het uithoren?’ het begon goed maar natuurlijk moet hij weer verder denken. Eens in de zoveel tijd gaan zijn hersenen aan het werk, en verder doen ze NIKS. ‘ja ik ben je aan het uithoren. Iedereen ziet dat jullie voor elkaar gemaakt zijn. Zelfs Charlis geeft toe dat ze je leuk vind, meer dan leuk, snap ie? Alleen jij ziet het niet?!’ hij kijkt blozend naar beneden, oke hij ziet het wel maar wil het niet..? ‘waarom wil je het niet?’ vraag ik dan maar. ‘nou mijn ouders willen juist niet dat ik met een volbloed ga. Hun familie wil al jaren een halfbloed erbij. Als ik met een volbloed ga stel ik ze teleur. Dat wil ik niet…’ oke hier kan je niet om heen draaien. Het is gewoon de waarheid. En ook hij kan niet liegen dus ja. ‘maar hun kunnen toch ook niks doen tegen wareliefde? Dan maakt het hun vast ook niet uit?’ ik kijk hem hoopvol aan. ‘nee misschien niet. Maar als het gevoel niet groter word gaat het misschien weg…?’ ‘kom op ware liefde kan je niet tegengaan.’ Schreeuw ik nu. Heel de tafel is gelijk stil. ‘VALT ER WAT TE ZIEN?’ schreeuw ik dan weer. Gelijk kijkt iedereen weg en gaan ze door met waar ze mee bezig waren. Blaise knikt alleen maar een beetje. ‘weet je jij gaat vanmiddag tegen haar zeggen hoe je je echt voelt. Desnoods help ik je, maar hier kan je niet om heen draaien. En ik zorg wel voor je ouders. Als jij het alfabet op schrijft voor mij?’ hij kijkt me vragend aan na mijn laatste gestelde vraag maar knikt dan toch. ‘is goed ik zeg het. Kan jij zorgen dat ze tijdens het middag eten in de leerlingen kamer is?’ nu is het mijn beurt om te knikken. Ik sta op en tegelijkertijd staat Charlis op. We knikken allebei en samen lopen we naar de wc zonder een word te hebben gezegd.