I wanne die!

Ik plof neer op Draco’s bed en hij pakt mijn brief uit zijn zak ‘volgende keer bij je houden, waarom renden jullie opeens weg?’ ik weet dat ik hem alles wel kan vertellen maar toch dan lijk ik zo kinderachtig. Dan geef ik hem de brief die ik naar mijn ouders stuurde en de brief die ik terug kreeg. Aan zijn gezicht te zien snapt hij het nog niet. ‘ik heb mijn ouders weg gejaagd. Wat een kut leven is dit!’ ‘waarom kwam Griffel schreeuwend binnen rennen dat jij lag te janken in de wc?’ ik kijk hem geschrokken aan ‘WAT HEEFT HERMELIEN GEZEGD?’ schreeuw ik. ‘waarom zeg jij haar voornaam nog steeds?’ ‘omdat het nog steeds een mens is, al kan het zo iets anders zijn.’ Zeg ik. ‘was het waar?’ ik kijk beschamend weg, niet willend dat hij mij als een mietje aan ziet of zo. ‘het maakt niet uit, je bent een meisje die janken om alles.’ Zegt hij en het is niet eens als grap bedoelt. Voor ik het weet ligt hij te schreeuwen op de grond door de Crucio spreuk die ik op hem uit sprak. Ik stop hem overigens snel en kniel bij hem neer. ‘sorry, gaat het?’ vraag ik. Ik til hem op en leg hem op bed. Hij gaat tegen de leuning van zijn bed zitten. Ik haal gauw een beker water uit zijn badkamer.
Ik loop de kamer in en geef de beker met water gauw aan Draco. ‘het spijt me zo erg.’ Zeg ik gauw. Als hij op kijkt zie ik de gekwelde blik in zijn ogen. Het liefst loop ik nu zo snel mogelijk weg maar ik kan hem zo niet achter laten. Ik ga naast hem zitten maar blijkbaar heeft Draco zijn stem terug gevonden ‘wat dacht je wel niet? Als ik het zeg zit jij zo in azkaban he? Was zeker een gevoelige snaar?’ schreeuwt hij naar me. Ik spring op van zijn bed. ‘sorry ik dacht niet na het spijt me zooo erg, dat was serieus mijn be-‘ maar voor ik verder kan praten word ik gestopt door Draco die weer er door heen begint te snauwen ‘je dacht niet na? Misschien is het moeilijk voor je maar het is even moeilijk voor mij! Ik wil er ook geen worden, en weet je het ergste van alles is nog dat ik met JOUW moet trouwen!’ dat was de druppel. Ik had niet gedacht dat hij me ooit expres zou laten huilen, jaren waren we beste vrienden, en nu met een paar worden heeft hij me kapot. Ik ren huilend de gang op en hoor Draco mijn naam nog schreeuwen. Het enige waar ik aan denk is dat ik dood wil. Ik weet dat ik overdrijf misschien. Maar op dit moment denk ik niet na.

Ik ren naar buiten in een streep naar het meer. Ik stap het water langzaam in en loop steeds verder. Als ik bijna kopje onder ben hoor ik vaag mijn naam achter me. Al gauw voel ik 2 sterke armen onder me die me het water uit trekken. Ik werk zoveel mogelijk tegen ook al weet ik dat niet ga winnen. ‘Iris doe normaal.’ Hoor ik ergens vaag ver weg. ‘THE LORD’ hoor ik dan van een vaag bekende stem. Meteen ben ik weer bij. ‘ik zei toch dat het zou werken.’ Hoor ik Draco zeggen. ‘ga weg.’ Weet ik nog moeilijk uit te brengen terwijl ik hem strak aan kijk. Ik lig nog steeds in de armen van Blaise ‘dat jij zou kunnen zorgen dat zij een zelfmoord poging doet gaat wel erg ver hoor, GA WEG.’ Roept Blaise terwijl hij mij helpt opstaan. ‘GA WEG.’ Roepen Blaise en Charlis nu tegelijk. Draco schuifelt langzaam richting de deur van de school en ik zie hem nog net de deur door glippen.