86* Lost Her

Seth Clearwater

Het was al een week geleden dat Alli was vertrokken. Dat de liefde van mijn leven, mijn leven uit was gestapt. Ik had drie dagen op bed gelegen en het grootste deel van die tijd had ik huilend doorgebracht. Na die dagen hadden de jongens me mijn kamer uit gesleurd om te trainen. Over een paar dagen zou het gevecht plaatsvinden. Nu dacht ik weer aan het moment dat Jake me verteld had dat mijn reden van bestaan was verdwenen.

Flashback
Ik rende door de struiken. Ik moest snel bij Allisons huis komen. Macy had me net gezoend en dat ging ik haar nu meteen opbiechten. Het deed me pijn dat ik Macy niet gelijk had weggeduwd en daardoor Allison had verraden. Gelukkig had niemand het gezien dus er was niemand die het Allison kon vertellen voor ik het eerlijk kon zeggen. Ik versnelde mijn pas nog iets meer om er eerder te zijn. Toen ik nog maar een paar meter moest hoorde ik Jake opeens in mijn gedachten. 'Ze is daar niet, Seth,' vertelde hij me in gedachten. 'Waar is ze dan?' 'Weet ik niet,' zei hij zuchtend. 'Dan ga ik haar wel even zoeken,' hield ik vol. 'Ze is weg, Seth,' hoorde ik Jake nu iets norser. 'Hoezo weg?' vroeg ik verward. 'Ze is vertrokken, weg uit het reservaat. Ze kan overal zijn.' 'Je-je maakt een grapje,' bracht ik er ongelovig tegen in. 'Hier maak ik echt geen grapjes over.' 'Ik-ik geloof je niet.' Toen dacht Jake aan een briefje op een tafel. Op het blaadje stond Alice krullerige handschrift. Mijn wereld stoorte op dat moment in. Ik rende, harder dan ik ooit gedaan had, naar haar huis. Daar veranderde ik terug en ik ging zo snel mogelijk naar haar kamer. Ik trok haar kast open. Die was leeg. Ik rende naar de badkamer. Haar spullen waren weg. Ik ging opnieuw naar haar kamer en keek onder haar bed. Haar logeertas was weg. Zíj was weg. Ik liet me op de grond vallen en bleef voor me uitstaren. Jacob kwam de kamer in, klopte op mijn schouder toen hij me zag, en liep weer weg. Na een tijdje kwam er een vraag inme op. "Zou iemand het dan toch gezien hebben en aan Alli verteld hebben?" Er was maar één manier om daar achter te komen. Terug thuis zocht ik in iedere kamer en ik vond haar uiteindelijk in de logeerkamer. Macy. 'Macy, heb jij gezien of er iemand op straat was toen jij me zoende?' vroeg ik op een harde toon. Ze kromp een beetje ineen en begon na te denken. Ik vond het niet leuk om zo gemeen te doen tegen het meisje dat jaren mijn beste vriendin was maar ik moest het weten. 'Ehm,' bracht ze uit. 'Denk goed na,' pushte ik haar een beetje. 'Ja,' besloot ze uiteindelijk. 'Er stond een meisje op de hoek.' 'Beschrijf haar is,' vroeg ik met mijn tanden op elkaar omdat ik me moest bedwingen om niet te gaan trillen. 'Ze was iets kleiner dan jij en had bruine krullen.' Dat klonk wel als Allison. 'Wat had ze aan?' vroeg ik voor de zekerheid. 'Ehm, een donker skinny, zwarte ballerina's en een wit met blauwe blouse.' Ik zakte door mijn knieën. Dat was Allison. Allison had gezien dat Macy me had gezoend.'Seth?! Seth gaat het?' vroeg Macy geschrokken. 'Dat was Allison,' wist ik uit te brengen. 'Wie is Allison?' vroeg Macy verward. 'Dat meisje op de hoek, dat was Allison, mijn vriendin,' zei ik doods. 'En nu is ze weg.' Macy sloeg haar handen geschrokken voor haar mond. 'Oh het spijt me zo. Ik wist niet dat je een vriendin had.' Maar ik antwoordde niet.

Terwijl ik eraan terugdacht schoten de tranen weer in mijn ogen. Opeens klonk de stem van Sam in mijn hoofd. 'Het leger komt morgen.'