*53

Ik liep naar Embry zijn huis toe. Zal hij boos worden als ik langskom, of zou hij juist blij zijn? Ik weet niet of ik het wel moet doen, straks gaat het fout. Wie weet wordt ik wel boos en dan ga ik dood ofzo. Elena had me onlangs alles uitgelegd over mij. Ik zou heel krachtig worden, maar het zou ook heel gevaarlijk zijn. Ik kon zo de controle verliezen over mezelf en over de macht die ik zou hebben. Ik vind het maar niks. Ondertussen kwam ik aan bij het huis van Embry. Ik klopte op de deur en stond wiebelend op mijn benen. Embry deed open en ik keek hem recht in de ogen aan. Wat er toen gebeurde was onbeschrijflijk. Alles verdween om me heen en het enige wat ik zag was Embry. Het bleef een hele poos stil totdat Embry begon te praten. “Het is dus echt zo.” Mompelde hij en hij pakte mijn hand vast. “Ik heb je gemist.” Fluisterde hij en hij drukte een kus op mijn mond. Er barste een bom met vlinders in mijn buik. Ik voelde dat ik duizelig werd en ik liet Embry los. “O oh. “ Mompelde ik en alles werd zwart.

Ik werd wakker van allemaal rare piepjes. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen en opende ze toen. “Ah je bent wakker.” Glimlachte Elena. “Is het fout gegaan?”vroeg ik verbaasd. “Ja, je was bijna dood. Met de nadruk op bijna.” Zei Elena met een glimlach. Op dat moment kwamen Jacob en Billy binnen. Of nou ja, papa. “Ik heb jullie nooit papa of mama genoemd. “ mompelde ik. “Tsjah, het is iets waar je aan moet wennen. Maar dat komt ooit wel.” Glimlachte Elena, of nou ja, mama. “Mag ik Embry zien?” vroeg ik zacht. “Nee straks gaat het weer fout.” Zei Billy ongerust. “Ik kan het aan Billy!”Riep ik. “Oke oke.” Mompelde hij en hij reed weg. Een paar seconden later kwam Billy weer binnen met Embry. “Gaat alles goed?” vroeg Embry met een glimlach. “Ja ik voel me weer helemaal top.” Glimlachte ik en ik keek hem recht in de ogen aan. Pure liefde straalden ze uit. Mijn hart begon ineens heel erg hard te kloppen en de machines naast me begonnen heel hard de piepen. Ik kreeg geen lucht en ik keek iedereen paniekerig aan. Ik werd in een diep zwart gat gezogen, voor altijd.