*52

Ik ben nu al een aantal weken niet op school geweest. Ik mocht niet wat het kon te gevaarlijk zijn, yeah right. Ze zijn gewoon bang dat ik boos wordt, maar zo snel krijg je me niet boos. Ik had Sasja verteld dat ik weer eens een goede griep te pakken had, en dat ik daarom zo lang afwezig was. Tussen mij en de rest van het pack gaat het op zich wel goed. Alleen ik heb niet meer met Embry gepraat. Beter gezegd, ik heb hem niet eens meer gezien. Zou hij bang voor me zijn, ook al is hij hetzelfde. Nou ja, bijna hetzelfde. Hij gaat niet dood wanneer de emoties zijn lichaam overnemen, ik kan wel doodgaan. Ik ging in het gras liggen en keek om me heen. Het is hier zo mooi, ik houd echt van het gras. “Hee Chris.” Zei Jacob en hij kwam naast me zitten. “Jake.” Glimlachte ik. “Hoe zit het nu tussen jou en Embry, heb je hem al gesproken?” vroeg Jacob met een glimlach. “Nee, en dat gaat ook niet gebeuren denk ik. Embry negeert me.” Mompelde ik. “Je weet toch hoe het tussen Sam en Emily zit?” Vroeg Jacob. “Eh, bedoel je dat imprent gebeuren?” vroeg ik verbaasd. “Ja dat ja. En nou ja je weet dus wat ik bedoel. Wij denken dat jij en Embry elkaars imprent zijn.” Zei Jacob met een glimlach. “Hoezo denken jullie dat?” vroeg ik verbaasd. “Het is al een poosje geleden, maar de laatste keer dat Embry jou recht in de ogen aankeek veranderde iets. Zijn liefde voor jou werd nóg groter.” Zei Jacob zacht. “Nou ik geloof er niks van.”mompelde ik. “Misschien moet je eens met hem gaan praten.” Zei Jacob en hij stond op. “Wat ga je doen?” vroeg ik verbaasd. “Jij moet naar Embry. NU!” riep Jacob en hij trok mij omhoog. “Maar ik wil niet. Hij had me gedumpt.” Mompelde ik. “Ja dat moest van Sam, dat weet je nou zo ondertussen wel. Ga!” zei Jacob en hij duwde me weg. Hou het echt zo zijn? Zou ik de imprent van Embry zijn?