*50
Ik rende het bos in en bleef maar rennen. Op een gegeven moment werd ik moe en liet ik me in het gras vallen. Eindelijk rust, eindelijk geen gezeur om me heen. Ik vraag me echt af wat er hier allemaal aan de hand is. Eerst Embry die gespierd werd en daarna zo veranderde. Nu Jacob die zo gespierd is geworden en ineens zo afstandelijk doet. Is het soms een complot? Had hij geen date met Bella? Misschien had hij gewoon stiekem een afspraak met Sam, en hoort hij nu bij dat groepje. Het zal toch niet? Ineens hoorde ik wolven gehuil en ik schoot snel omhoog. Ik keek angstig om me heen maar ik zag niks. Ik stond op en liep het bos uit, althans dat was de bedoeling. Omdat het zo donker was, en alle bomen op elkaar leken raakte ik de weg kwijt. “Shit he.” Mompelde ik en er stroomden een paar tranen over mijn wangen. Ik wil niet alleen zijn in het bos met die wolven! Ineens hoorde ik gegrom achter me. Ik draaide me geschrokken om en ik stond oog in oog met een hele, maar dan ook echt hele grote wolf. Dit is niet zomaar een wolf, dit is meer een monster wolf. Ineens verschenen er nog vier wolven. Ze gromden naar de eerste wolf, alsof ze hem waarschuwden. Ik begon keihard te gillen uit angst, en ik merkte hoe de angst mijn lichaam overnam. Ik keek de eerste wolf recht in zijn ogen aan. “Jacob? Je ogen lijken op die van Jacob.”mompelde ik. Maar dat is onmogelijk. “Dit gaat niet goed.” Mompelde ik en ik greep naar mijn hoofd. Alles werd wazig om me heen en ik verdween langzaam in een diep zwart gat.
Ik knipperde een paar keer met mijn ogen en opende ze toen helemaal. “Waar ben ik?” mompelde ik en ik keek om me heen. Ik zag dat ik gewoon thuis was. Ik stond op uit bed en liep naar de keuken toe. “Goede morgen.” Zei Elena met een glimlach. “Waar is Jake?” vroeg ik boos. “Die is even weg.” Zei Billy en hij ging verder met de krant lezen. “Jacob is een wolf. Een monster wolf, en jullie zitten hier gewoon rustig aan tafel?” riep ik boos. “Lieverd, het was vast gewoon een droom.” Zei Elena met een –onzekere- glimlac. “Nee niet waar, ik weet wat ik zag. En ik eis een uitleg!” riep ik. “Er is niks Chris, echt niet.” Zei Billy. “Ach maak dat de kat wijs!” Riep ik boos en de woede nam het over. Ik zag een rode waas en ik begon helemaal te trillen. Ineens gebeurde er van alles. Ik voelde een paar stevige armen om me heen. “LAAT ME LOS!” gilde ik. “Breng haar naar het bos, nu!” hoorde ik iemand roepen. Ik voelde aan de wind dat ik verplaatst werd, en de trillingen werden heviger. “LAAT ME GAAN!” Riep ik boos en ineens werd ik los gelaten. Ineens klapte ik uit elkaar en stond ik op vier poten. Ik wou wat zeggen, maar in plaats van woorden kwam er een harde grom uit mijn keel. ”Oke rustig Christine, ik zal je alles uitleggen.” Hoorde ik in mijn hoofd. “Oke ik word gek. Ik word echt gek. Ik sta op vier poten en ik hoor stemmen. Dit gaat niet goed.” Dacht ik paniekerig. “Chris rustig, het komt goed. En je wordt niet gek, probeer rustig te worden, dan lukt het om weer naar normaal te transformeren. Er liggen nieuwe kleren naast je.” Werd er gezegd en daarna was ik alleen. Oke concentreer je Chris, denk aan iets leuks. Langzaam aan werd ik rustig en voelde ik hoe ik op twee benen terecht kwam. Ik keek naast me en zag een stapeltje kleren liggen. Ik trok ze aan en liep het bos uit. Ik rende naar huis en gooide de deur met een ruk open. “Wat is hier aan de hand!?” gilde ik. “Christine rustig, ga zitten dan wordt alles uitgelegd.” Zei Sam. Ik herkende de stem, hij was degene die me tot rust bracht. “Jij zat net in mijn hoofd.” Siste ik en weer begon ik te trillen. “Christine! Rustig aan! Kalmeer.” Riep Jacob en hij pakte mijn hand vast. “Alles komt goed, ik beloof het.” Fluisterde hij en langzaam nam het trillen af. “Oke, explain it.” zuchtte ik en ik ging zitten.
Reageer (2)
o oww!!! verder verder verder verder verder verder!!!!
1 decennium geledenXx,
super snel verder
1 decennium geleden