3.

Shun POV

Het dienstmeisje waar ik de naam niet van weet maakt me op voor het etentje met mijn verloofde. Ik heb er al aan gedacht om me heel erg smerig te gedragen zodat hij me niet wil, maar mijn vader en moeder zouden me dwingen om netjes te eten, en ik zou mijn kamer geen eens meer uit mogen. Ze doet mijn haar in een hoge staart waar ik het niet mee eens ben. ' Nee, doe het los. ' Bevel ik haar. ' Ja, mevrouw. ' Zegt ze verlegen. Zo zonde, het was zo een prachtige vrouw, en niemand geeft om haar omdat ze maar een dom dienstmeisje is. Ik draai me om van de spiegel en kijk haar aan. ' Ik ontsla je. ' Ze kijkt me angstig aan, en zie dat al haar hoop verloren is. ' Je bent veel te mooi om als dienstmeisje te werken. ' ' Maar, ik heb geen geld, hoe zou ik mijn brood dan kunnen verdienen?' Vraagt ze wanhopig. ' Geen zorgen, dat komt allemaal goed, ga nu. ' Zeg ik. Ze knikt en geeft een dankbare glimlach. Daarna rent ze het paleis uit, op weg naar de vrije wereld. ' Schat, ben je klaar?' Vraagt mijn moeder wanneer ze binnenkomt. ' Kiu is gearriveerd hij wacht op jou, en je haar is slordig, doe het in een staart. Ik schud zelfverzekerd mijn hoofd. Ze geeft een diepe zucht. ' Ga nu, je moet je man niet laten wachten. ' ' Hij is mijn man niet. ' Mompel ik op een onverstaanbare toon. Aan de eettafel zit een oppervlakkige man die me van top tot teen bekijkt. Hij is zelf veel te knap, en dat vindt hij vast ook. ' Ga zitten. ' Zegt hij. Er ontstaat een stilte tussen ons en ik blijf staan. Ik ben niet van plan om me te laten commanderen. Pas na ongeveer 40 seconden ga ik zitten. Ik geef mijn aandacht niet aan hem maar aan het eten, en begin in de bonen te prikken. ' Ze zijn niet rijp. ' Mompel ik. ' Wat niet?' Vraagt hij geïnteresseerd. Ik kijk op. ' De bonen. ' Zeg ik droog. Alweer is het stil tussen ons. ' Ik ben me vergeten voor te stellen, ik ben Kiu, en wat is jouw naam, schoonheid?' ' Shun. ' Mompel ik kijkend naar de bonen. ' Zullen we een eindje gaan lopen?' Vraagt hij beleefd. ' Zie je niet dat ik een belangrijk moment heb met de bonen?' Probeer ik serieus te zeggen, maar ik moet erg mijn best doen om niet te gaan lachen. Net voordat ik het uit wil proesten, pakt hij ruw mijn arm en word ik uit mijn stoel getrokken. ' Gaan we grappig doen? ' Zegt hij dreigend. Ik ruk me los en gooi een paar bonen in zijn richting proberend hem te raken. Dat maakt hem nog woedender en uit het niets gooit hij zijn bord precies in mijn richting. Ik kan nog net op tijd bukken. Ik kijk hem ongelovig aan en verlaat dan de eetkamer. Ik doe die vreselijk zittende jurk uit en loop dan het paleis uit. ' Nou, dat ging goed. ' Fluister ik. Inmiddels is het al donker en is er niemand op straat, gelukkig maar. Ik besluit om naar Young toe te gaan om alles te vertellen.