002

Het meisje, zag er niet onaardig uit. Ze had bruine lokken. Haar ogen waren helderblauw, haar wimpers waren niet te overdreven opgemaakt met mascara. Ze had een schattig neusje, haar lippen waren perfect gevormd. Ze was gewoon knap. Ik betrapte mezelf er op dat ik al enkele minuten naar haar aan het staren was. Sinds dat ze deze kamer was binnengelopen kon ik mijn ogen niet meer van haar af houden. Ze leek een gewoon simpel meisje maar als je haar goed bekeek, zag je iets wat andere meisjes niet hadden. Ze had iets mysterieus.

Ze draaide zich om en keek me met fronsende wenkbrauwen aan. “Wat?” vroeg ze. Ik hoorde onzekerheid in haar stem. Ik haalde mijn schouders op en glimlachte. Ze slaakte een zucht. “Hou oud ben je?” vroeg ik uiteindelijk om de stilte toch maar te verbreken. De stilte die er al een tijdje hing werkte me zachtjes aan op mijn zenuwen. Ze mompelde iets onverstaanbaars en volgens mij leek het op getal zestien leek. Ze mompelde erachter aan dat ze bijna zeventien werd. Duidelijk had ze niet zoveel zin om over haarzelf te vertellen. Hoe kon ik dan met haar in gesprek raken? Ik besloot uiteindelijk om gewoon over een ander onderwerp te praten. Iets wat wel met ons te maken had, maar niet zo heel dichtbij lag bij ons twee. “Hoelang denk je dat we hier nog moeten verblijven?” Domme vraag Justin. Natuurlijk wist zij dat ook niet. “I don’t know.” Ik had gelijk. Ze wist het ook niet.

“24 uur is wel lang.” Ze knikte glimlachend. Haar glimlach was nep. Ik snapte haar niet. Ze had nog geen enkele echte glimlach getoond. Ook had ze niet geschreeuwde zoals anders meisjes, toen ze me zag. Was ze dan geen fan van mij? Die vraag spookte door mijn hoofd. Uiteindelijk kwam ik toch tot de conclusie dat ik die vraag gewoon moest stellen. Ik wachtte het juiste moment af. Eigenlijk was elk moment het juiste om de stilte te verbreken. Ik hoestte zachtjes. Ze keek naar me. Dit was het moment. “Ben je geen fan van mij?”perste ik over mijn lippen heen. Waarom deed ik zo moeilijk. Ik ben de Justin Bieber. Ze keek me fronsend aan en schudde onbegrijpelijk haar hoofd. Net of dat ze niet wist wie ik was. Waarom zat ze dan hier met mij in deze kamer? Waarom bracht ze 24 uur met mij door? Toen Scooter dit verzonnen had, was het de bedoeling dat ik met een fan 24 uur zou doorbrengen. Waarom zit ik dan met haar opgesloten? Niet dat ik het niet erg vind, want ze is prachtig om te zien. Ik snapte het alleen niet. Waarom was juist dit meisje uitgekozen?

Kudo's? En bij deze foto hierboven ^^ krijg ik echt een raar gevoel omdat ik dan meteen weer moeten denken aan het concert op 27 Maart 2011