123. The true story

Zonder verder nog iets te zeggen liep je weg en voelde je Taylors bijzijn, hij liep dus achter je aan. Om je niet te laten kennen keek je niet om, maar hield je halt bij een hoekje waar je zeker wist dat niemand jullie zou kunnen zien én horen. “Taylor?” Vroeg je met een kleine brok in je keel. Taylor keek je met zijn grote bruine puppyogen aan, hij stond er een beetje verslagen bij. “Toe.” Drong je aan. Je wist dat Taylor dit niet zo fijn vond, jij evenmin. Maar je moest toch op één of andere manier iets uit hem krijgen, ter uitleg. Toen Taylor niks terugzei probeerde je het nog één laatste keer: “Taylor, kun je me wat vertellen over Lily? Misschien iets wat ik niet weet?” Taylor zuchtte en hij trok wat met zijn mondhoeken. “Ja ik kan het ook niet meer omzeilen, hè?” Hij perste er een mager glimlachje uit, maar jij keek hem star aan. “Je weet vast wel dat ik iets met Lily had?” Vroeg Taylor. Hij zocht oogcontact met je, maar jij kon alleen maar naar de grond staren. Je voelde je een klein beetje voorgelogen. Maar waarom? Ter antwoord knikte je even naar Taylor. “Nou, dat liep op een gegeven moment niet helemaal goed meer, nadat ik haar ouders had ontmoet om precies te zijn.” Je keek op en zag Taylor wanhopig naar je kijken. Je blik verzachtte een beetje, maar je was nog wel op je hoede. “Waarom?” Probeerde je voorzichtig. “Omdat…” Taylor haalde even zenuwachtig zijn hand door zijn haar en keek om zich heen. “Haar ouders. Ze… Pff.” Hij haalde diep adem. “Ze zijn ontzettend opdringerig en Lily doet dat ook in bijzijn van haar ouders. Toen ze me voorgesteld had aan haar ouders zag ze dat als punt waarop ze zich totaal anders moest gaan gedragen, tegenover mij.” Je schudde je hoofd. “Ik snap het niet.” Taylor sloeg zijn ogen ten hemel. “Dat kan ik ook niet zo heel goed uitleggen. Maar het kwam er op neer dat zij me belde en ik gewoon niet meer reageerde. Ik negeerde haar eigenlijk gewoon.” Taylor kreeg een knalrood hoofd toen hij dat gezegd had. “Ik bedoel,” jammerde hij, “het voelde gewoon niet goed meer! Natuurlijk had ik wel schuldgevoelens, maar ik durfde de relatie ook niet officieel te breken!” Het leek wel of jij Lily was, zo smeek hij om ‘vergiffenis’. “Het valt me nog mee dat ze je daarnet niet een klap heeft gegeven.” Flapte je eruit. Je sloeg je hand voor je mond. “Sorry.” Zei je snel. “Nee, je hebt gelijk. Ik ben een enorme lul geweest.” Zei Taylor droevig. “Tay?” Vroeg je hem en je pakte zijn hand. Hij keek je aan en een rilling ging over je rug. “Ga naar Lily toe. Nu.”