122. She.

“Geeft niet hoor.” Zei Robert. “Ik ben Robert.” “Aah!” Gilde iemand achter jullie. Je kromp ineen. Toch geen fans van Taylor of Robert? Of, je durfde het haast niet te bedenken, fans van jou? “Taylor!” Gilde een meisjesstem. Je draaide je langzaam om en stond oog in oog met het knapste meisje dat je ooit had gezien. Je herkende haar, dat wist je zeker. Maar wie het was kon je je zo niet herinneren. Je pijnigde je hersenen, en toen het meisje tot jouw grote schrik Taylor omhelsde, wist je wie het was. Je adem stokte in je keel. “Lily.” Mompelde Taylor terwijl hij zijn hoofd haast betrapt omdraaide naar zijn ex-vriendin, Lily Collins. Alhoewel, ex-vriendin? Hoe was het eigenlijk uit gegaan? Taylor had je er helemaal niks over verteld. Het angstzweet brak je uit. Je zag je moeder verbaasd jouw kant op kijken, maar je beantwoordde haar blik niet en staarde maar wat voor je uit. “Tay, waarom heb je me niet teruggebeld?” Kweelde Lily. Je wist niet wat je nou meer irriteerde, dat Lily zo ontzettend knap was of dat ze een koosnaampje voor Taylor had. Maar het kon ook nog het feit zijn dat ze hier wàs en stond te praten met hem. Je keek Taylor wantrouwend aan, maar hij zweeg. Naar jou, maar ook naar Lily. Een moment bleef het stil. Je moeder probeerde hopeloos contact met iemand te zoeken en de stilte te verbreken, maar het lukte haar niet. “Hoi.” Zei Taylor uiteindelijk koeltjes. Hij draaide zich naar Lily, met zijn rug naar je toe. Het leek even alsof een zwaard je midden in je hart stak, maar je herstelde je en keek wat Taylor deed. “Hoi!” Riep Lily verrukt, alsof die stilte van daarnet nooit had plaatsgevonden. “Is alles goed met je, Lily?” Vroeg Taylor haar belangstellend. “Ja, kan niet beter!” Lily slaakte een gilletje en je vond dat het behoorlijk nep klonk. Taylor draaide weer een beetje bij en zijn blik kruiste de jouwe. Je keek hem beschuldigend aan en hij sloeg zijn ogen neer. “Lily, dit is mijn vriendin.” Hij pakte je hand en trok je naar zich toe. “Je vriendin?” Vroeg Lily met grote ogen. Taylor keek je aan en begon een beetje aan zijn handen te friemelen. “Ja, zie, je… We gingen haar moeder ophalen van het vliegveld.” Lily’s gezichtsuitdrukking stond op dit moment niet helemaal blij. Ze keek eerder minachtend, naar jou en je moeder. Toch gaf ze jou en je moeder een slap handje en stelde ze zichzelf voor. Weer werd Robert overgeslagen en hij stapte op haar af. “Robert.” Zei hij terwijl hij haar de hand schudde. Lily nam niet eens meer de moeite om haar naam uit te spreken. Je zag gewoon hoe kwaad ze was op jullie. “Zeg, ik spreek je nog wel.” Zei ze tegen Taylor alleen. Het klonk alleen niet vriendelijk, integendeel! Het was meer een grote snauw en een waarschuwing. Kwaad beende Lily weg, zonder enig gedagje naar jullie toe. Je sloeg je armen over elkaar en zei vastberaden: “Taylor? We moeten even praten. Onder vier ogen.”