Chapter 1
"Nee, alsjeblieft!” Smekend verdween ik kruipend in het hoekje van de kamer. “Papa niet doen.” Ik smeekte maar niks had zin. Waarom had ik zulke ouders? Als ik rondkeek op straat, of we gingen op bezoek naar een ander gezin zag ik altijd dat ze gelukkig waren. Waarom waren wij dat niet? Waarom was ik terecht gekomen in dit gezin, waarom was ik überhaupt hun dochter? “Nee..” Ik duwde mijn rug naar achter maar verder kon ik niet. Ik kon nergens heen. Ik verborg mijn gezicht achter mijn handen. “Stout meisje, je hebt weer je kamer niet opgeruimd.” Brulde mijn vader. Angstig kraste ik in mijn benen terwijl ik mezelf door de muur probeerde te drukken, een pijnscheut ging door mijn ruggenwervels. Tuurlijk wist ik dat ik zo niet kon ontsnappen, ik kon niet ontsnappen. Niet bij mijn vader. “Ik zal je is een lesje leren!” Hij balde zijn vuisten en kwam met grote harde passen naar mij toe gestormd. “Papa alsjeblieft, ik heb mijn best gedaan. Je ziet toch hoe schoon het hier is.” Ik had mijn best gedaan om deze keer niet geslagen te worden. Mijn kamer blonk gewoon en nog was het niet goed, wat deed ik fout? “Niet goed genoeg.” Zijn hoofd was rood geworden van woede, zijn aders in zijn nek waren opgezwollen. En meteen wist ik weer hoe laat het was. Ik dook in een en voelde een klap in mijn maag. “auww..” ik huilde en huilde. Wat ik ook deed het had geen zin. Hij trapte me zo hard hij kon waardoor ik bewusteloos werd.
Reageer (8)
Ik lees wel andere keer x'D
1 decennium geledenNu ga ik een film schrijven.
Ja ik schrijf 100den verhalen tegelijk x'D
ogerm
1 decennium geledendan probeert ze het zo goed met haar kamer opruimen en dan is het nog niet goed....
ö God,zooo erg ö
1 decennium geledenIk leef met haar mee,haar vader zou in de cel gestopt moeten worden
Drugs dus..
VERDEEER (= ookal ben je dat