*44

Maanden zijn voorbij gegaan, en er is echt een hoop verandert. Ik woon nu ondertussen al een hele poos bij Jake, en we hebben echt een broer/zus band. Nu lijkt het echt alsof ik een broer erbij heb, en dat gevoel is echt fijn. Het verwerkingsproces van het verlies van papa heb ik nog steeds niet helemaal volbracht, maar met de tijd komt het. Ik zit al een stuk beter in mijn vel en het gaat gewoon allemaal veel beter. Behalve tussen mij en Embry. Embry is verandert, en dan niet zo’n klein beetje ook. Hij is heel afstandelijk, hij is haast nooit meer aanspreekbaar. Hij is ineens heel erg gespierd geworden en hij gaat niet echt meer met Jacob op. Embry gaat nu met Sam en zijn ‘vrienden’ om. Het bevalt me maar niks, echt niet. Het lijkt alsof Sam mij en Embry uit elkaar haalt, alsof hij een leider is en de rest moet hem volgen. Ik ben bang, bang dat ik hem kwijt ga raken. Alweer..