12.

Op school aangekomen zag ik alle leerlingen op het schoolplein zitten, in de zon. Het moest speciaal zijn, dat het zo warm is nu. Voor mij was dit bijna fris. Samen met Josh liep ik naar binnen, richting de administratie. ‘Hallo, wat kan ik voor je doen?’ vroeg de vrouw achter de balie, terwijl ze zich naar me toe boog. ‘Ik ben Jane Thompson, ik ben nieuw hier. De vrouw keek even op een blaadje en knikte toen. ‘Oh, ja! Ik zie het. Nou, welkom op het William McKinley High School Jane. Hier is je rooster en een paar brieven voor thuis. En op deze brief staat de code van je kluisje.’ Ze gaf me een paar brieven en glimlachte naar me. ‘Dank u wel,’ zei ik gemeend toen ik het stapeltje van haar aanpakte. Ze knikte. ‘Oh, voor ik het bijna vergeet. Je boeken liggen in je kluisje. Je moet ze even controleren, want het kan zijn dat er verkeerde tussen zitten of dat je er een paar mist. Je hebt namelijk hetzelfde pakket als op je vorige school.’ Ik knikte weer. ‘Zal ik doen mevrouw. Nog een fijne dag!’ ‘Jij ook meissie.’
Samen met Josh liep ik naar mijn kluisje en maakte hem open. Ik controleerde even snel de boeken en hing mijn jas erin. ‘Kan je het alleen aan verder? Want ik wil graag na-‘ ’Hé Josh! Hoe was je weekend jongen?’ Twee jongens kwamen op ons afgelopen. De een had een hanenkam, de ander kort bijna zwart haar. Josh begroette ze enthousiast terug. ‘Ja, wel goed hoor. Mijn zusje is dit weekend aangekomen.’ Hij schudde zijn weer op zijn plek. ‘Dude, ik wist niet dat je een zusje had,’ zei de kortharige jongen, die overigens wel heel knap was. ‘Ja, waar komt ze vandaan?’ De jongen met de hanenkam sloeg zijn armen over elkaar en leunde tegen het kluisje naast hem. ‘Californië,’ antwoorde Josh snel. Hadden die twee nou niet eens in de gaten dat ik hier achter Josh stond? De twee maakten een enthousiast geluidje. ‘Wauw, Californië. Dan moet ze vast extreem knap zijn,’ zei de jongen met de hanenkam. Er verscheen een grijns op zijn gezicht. ‘Eh, nou…’ begon Josh, maar op dat moment ging de bel. ‘Oh, ik moet rennen, ik mag niet te laat komen, want anders mag ik niet bij de training zijn vanmiddag. Zie je!’ en weg was de knappe jongen. De andere gaf Josh een box. ‘Zie je bij de training!’ En ook hij was weg. Josh draaide zich naar me om en glimlachte scheef. Ik begon te lachen. ‘Ze hadden geen idee dat ik achter je stond, wel?’ Josh grinnikte. ‘Nope.’