25th.

Justin Drew Bieber.

Een laatste zucht verlaat mijn mond, ik moest dit doen, nog voordat ik weg ging, ik moest niet alleen weten waarom, maar zij moest ook weten van mij. Ja, ik heb het over Hailey. Zij moest mij begrijpen, en ik wilde dat ze wist hoeveel ik om haar gaf, vanaf ons eerste moment al. Ik zou het haar allemaal vertellen, hier, vandaag en nu. Mijn een kleine glimlach op mijn lippen sluit ik de deur achter me en loop deze prachtige zomerdag tegemoet. En dag die me ergens ver in gedachten brengt, die me verzekerd dat deze dag misschien goeds zou brengen. Met beide handen in mijn broekzakken loop ik het pad af, langs de grote tourbus, op naar Hailey haar huis. Ja, de tour zat er alweer aan te komen, ik wist dit, en vond het verschrikkelijk. Hierdoor kwam ik ook al snel tot de conclusie dat ik toch echt met Hailey moest spreken voor ik weg zou gaan, ver weg van hier. Ik moest haar nog een laatste keer zien, aanraken en ruiken. Haar prachtige ogen zien. Vandaag zou ik vertellen dat mijn hart bij haar lag, en dat ik hoopte dat hetzelfde gelde voor haar hart bij mij. Mijn glimlach wordt al iets groter als ik het huis in zicht krijg. Misschien heb ik hier nog geen rede voor zolang ik haar nog niet heb gezien, maar ik kan niet anders. Het gevoel dat ik haar zo weer te zien krijg, een glimp van haar op kan vangen. Ik leek wel een van mijn fans, alles doen voor diegene waar je fan van bent. Zo je moeite doen om bij hem of haar op te vallen, om in zijn of haar gedachte te blijven zitten voor altijd. Maar dit is moeilijk dan het lijkt. Ergens ben ik zelfs bang dat Hailey me alweer vergeten is, omdat ze het zo geloofwaardig bracht die dag, de laatste dag dat ik haar nog had gezien. Misschien heeft ze het ondertussen wel verdrongen, en herkent ze me niet meer.
De zonnige dag lijkt ineens in mijn ogen niet meer zo zonnig met deze gedachten. De zon lijkt plots minder te stralen, en mijn twijfel neemt toe. Zal ik wel heen gaan? Kan ik niet beter eerst even bellen? Dan is wel de verassing er vanaf, en dan kan ik misschien wel helemaal vergeten dat ze de deur voor me opendoet. Nee, ik moest dit doen. Ik moet met haar praten, en ik moet haar zien, daarvoor kan ik gewoon niet op tour gaan. Met een kleine bescheiden glimlach loop ik het tuinpad op, en druk op de deurbel. Afwachtend tik ik met mijn voet tegen de tegels aan, en kijk wat nerveus om me heen, bang dat iemand me loopt te bekijken. Als de deur dan opengaat, kijk ik verbaasd als ik een vrouw zie staan, maar geen Hailey. Vast haar moeder. ‘Dag mevrouw… ik eh-‘. ‘Jij moet Justin zijn, is het niet?’. Ik knik voorzichtig en kijk op in haar gezicht. ‘Hailey wilt je niet meer zien’. Ik zucht zachtjes, en knik begrijpend en kijk haar weer aan. ‘Zou u dan dit aan haar kunnen geven, ze moet dit weten’, fluister ik en pak een envelop uit mijn broekzak. Ik zie haar ernaar kijken, aanpakken en knikken, waarna ze de deur dichtdoet. Nog steeds teleurgesteld kijk ik naar de deur, waarna ik toch maar besluit terug te gaan naar huis, en vol moed te beginnen aan de nieuwe tour, een tour met een gebroken zanger…