2.Ninta

En toen begon het. Het was vreselijk. We hoorden mensen gillen, kinderen huilen. De lava spoot uit de grond. Het bos begon te branden. En wij zaten daar maar. Met zijn tweeen in de grot. Als Sam mij niet had tegen gehouden was ik naar buiten gerend. Ik worstelde en sloeg om los te komen, maar hij hield zijn armen als een bankschroef om me heen geklemt. Hoe ik ook bewoog in een poging om weg te komen. Hij hield me tegen. Uiteindelijk gaf ik het op. Teneer geslagen liet ik me op de grond vallen en barstte in snikken uit. Het boeidde me niet dat de jongen die ik verachtte mij zo zag. Het boeidde me niet dat diezelfde jongen zojuist mijn leven had gered. Het enigste wat ik dacht was. Ze zijn dood. De twee mensen waarvoor ik op aarde ben zijn dood. Ik had ze wakker moeten maken en mee moeten nemen naar de grot. Maar terijl ik dat dacht wist ik dat ik dat niet had kunnen doen. Dan waren nu allemaal dood geweest. Uitgeput door het vluchten en de emoties viel ik in de armen van Sam in een diepe slaap