001

Ik ademde nog eens een keer diep. De deur werd geopend, en met korte pasjes liep ik de kamer binnen. Een jongen keek op. Zijn haren zaten warrig, maar absoluut niet lelijk. Zijn neusje zag er schattig uit, en zijn lippen leken wel perfect gevormd. Ik herkende hem ergens van. Ik hoorde hoe de deur werd dicht geklapt. Voor even keek ik om, toen ik weer terug keek naar de jongen kruiste onze blikken elkaar. Ik keek hem recht in zijn ogen aan. Hazel bruin. Ik keek weg. Mijn ogen keken de kamer rond waar ik de komende 24 uur zou verblijven. Het was groter dan dat ik verwacht had. Misschien kwam dit doordat het nogal leeg was. De muren waren wit, en er stonden enkel twee bedden in. Op een daarvan zat de jongen.

Ik liep naar het bed toe dat aan de rechtkant, van deze ruimte stond. Ik ging er op zitten. Verlegen. Ik legde mijn handen op elkaar neer terwijl ik rond keek. Hij, keek naar me. Nieuwsgierig dat ik was ging ik ook naar hem kijken. Zo bleven we een tijdje staren. De stilte voelde ongemakkelijk aan. “Hoi.” Glimlachte hij zachtjes na zo’n 5 minuten. Ik glimlachte zwakjes terug. “Hey.” Hij boog een stukje voorover en stak zijn hand naar hem uit. Twijfelend nam ik hem aan. “Justin.” “Leslie.” Stelde ik mezelf voor. Hij liet mijn hand los. “Leslie.” Herhaalde hij. “Mooie naam.” Mijn keuze was om hier niet op te reageren. Hij meende het toch niet. “Dus jij bent mijn kamergenootje.” Ik hoorde een lachje in zijn stem. Het was schattig, maar ook meteen wist ik dus dat hij zichzelf nogal grappig vond. “Blijkbaar.” Mompelde ik niet wetend of dat hij het wel kon verstaan

Dit kwam ik ook niet te weten omdat hij me meteen de volgende vraag stelde. “Waar woon je?” glimlachte hij. “Bij mijn moeder.” Antwoordde ik. Misschien wel een beetje bot, maar het liet hem merken dat ik die vragen niet bepaald leuk vond. “En waar woont je moeder?” Hij snapte het dus niet. “In een huis.” Antwoordde ik net zo bijdehand als net. Hij glimlachte. “Waar staat dat huis?” “Op een stuk grond.” “Waar ligt dat stuk grond?” Ik zuchtte zachtjes. “California” Gaf ik uiteindelijk toe. “Dus je houd van strand en feesten.” Grinnikte hij. Dat deed ik niet, ik haatte het. Ik schonk hem een neppe glimlach en ging liggen op het bed. Ik keek naar de bruine lakens waarop ik boven lag. Opzicht ze zagen er best wel duur uit.

remember, eerste hoofdstukken zijn altijd slecht