It wil get harder, mutch harder 6.4

Tot mijn grote spijt ging de jacht niet zo goed als we gehoopt hadden.
Een eekhoorn en voor de rest niets. Demian had wel een hoop bessen en vruchten gevonden. Het was beter dan helemaal niets. Jayden was het kamp wat aan het opruimen en keek beteuterd na Quirron's vangst. "We zullen moeten gaan rantsoeneren,"zei Quirron. Er zat niks anders op. Dat wisten de andere ook wel. "Kom, ik help je wel,"zei Demian en ging samen met Quirron het eten na. De avond viel en er stond weinig op het menu. "Als we het eten zo verdelen dan kunnen we nog een paar dagen vooruit," verklaarde hij aan Sloan, die bedenkelijk naar haar geïmproviseerde bord zat te kijken. Die een schamele schep rijst en een stuk gebraden eekhoorn bevatte. Ze antwoorden niet maar zuchtte alleen maar diep en begon te eten. Ik moest het geld van de sponsoren voor een goed doel bewaren. Er zou een punt in de spelen komen dat ze helemaal zonder eten en drinken het zouden komen te zitten. Dan zou ik het geld pas gebruiken om ze te helpen. Iedereen was stil tijdens het eten. De sfeer was duidelijk niet zo goed meer dan voor de aanval.

"We moeten morgen het platvorm eens wat beter gaan bekijken. We hebben nog steeds niet alles gezien en komen we nog wel nieuw voedsel tegen," begon Jayden. "Dat is goed na dat we de visnetten hebben gecontroleerd," antwoorden Quirron.
"We kunnen makkelijk met z'n vieren gaan,we zijn het enige op het platvorm," zei Demian. "Ja, ik wil ook mee," zei Slaon. "Ik ga hier niet in mijn eentje zitten hoor."
"Dan blijf ik wel hier,"zei Jayden."Nee, Jayden we gaan met z´n alle," zei Quirron streng. Van waar die opvliegerigheid een eens? Ze durfde niet alleen met Demian en Sloan te gaan? Maar na er even over na te denken Snapte ik het wel. Het voedsel te kort maakte haar waakzaam. Ze was bang dat Sloan en Demain haar misschien wilde doden. Het was een mond minder om te voeden. Was dit dan de eerste breuk in het vertrouwen in elkaar. Natuurlijk kon je niemand vertrouwen tijdens de spelen. Dat wist ik al geen ander.

"Alicedee hier heb je een appel," zei Leone en gaf me de groene appel. "Dank je," zei ik. Ik, Milo, Devon en Leone en de jongen uit district 12 Johnn waren even stopt om te rusten. Ik zat op de grond en pakte de appel aan. wat er toen gebeurde ging aan een sneltrein aan me voorbij. Een paar rode druppels spetterde op de mooie groene schil van de appel. Leone begon te schreeuwen. En Johnn viel naast me neer op de grond met een mes in zijn nek. ik liet de appel vallen en sprong geschrokken op. Milo stond achter me en liep naar John die zijn laatste adem uit blies. Milo trok het mes uit de nek van Johnn en duwde hem om met zijn voet zodat hij op zijn rug lag. Milo had Johnn vermoord. John had een sabel in zijn handen geklemd. Geschrokken hield in mijn adem in. Milo keek me aan. "Alicedee het is maar goed dat ik je nog niet dood wilde hebben anders was je dat nu wel geweest."
Ik huiverde bij de gedachte. Johnn leek zo´n aardige jongen, maar zijn plannen waren duidelijk van andere aard.


Quirron was bang en niet zonder reden. Alleen vroeg ik me al of Sloan en Demain daar al bij stil stonden. Sloan begon te gapen. "Ik denk dat ik maar eens ga slapen."
"Ik hou de wacht wel," zei Quirron. "Zodat jij, Demian en Jayden kunnen gaan slapen."
Demian krabbelde overeind en liep naar zijn geïmproviseerde hangmat. "Mag ik er bij komen liggen?" vroeg Sloan. Demian was een beetje verbaast door die vraag een antwoorden met:"Um, ja."
Samen kropen ze in de hangmat. niet veel later klonk het volkslied maar zonder portretten van doden deelnemers want die waren er niet gevallen vandaag. Jaelle leefde ook al was ze gewond.
Demian en Sloan sliepen allebei nog niet.Het was koud in de arena. Dat ik trouwens wel vreemd vond in een soort van regenwoud want dat stelde de arena voor. Dit deden de spelmakers vast met opzet. Ze wilde gewoon dat er een dood vroor of zo. Sloan zuchtte weer een diep. "Slaap je nog niet?" vroeg Demain. "Nee, ik kan niet slapen," zei ze zacht.
"Waarom niet?"
"Weet ik niet," antwoorden ze. "Nou ja. Demian ik zie steeds beelden voor me hoe ik dood ga"
"Doe niet zo raar," zei hij. "Jij of ik ga dit nooit winnen," zei ze.
"Sloan, jij gaat dit winnen. Ik bescherm je tot zo ver als ik kan. Ze zullen eerst door mij heen moeten om je wat aan te doen."
Sloan leek van slag door zijn woorden, maar liet dat niet aan hem merken. Hij zou zich op offeren voor haar en dat had hij nu al besloten. Hij schatte zijn kansen te laag in. Maar ik vond dat hij nog steeds een kans had. Er was nog niks besloten.

groene knopje!!!!