013

Sergio Ramos

“Lena doe nou niet zo vervelend en werk gewoon even mee.” Zuchtte ik toen Lena voor de zoveelste keer weer eens stopte met lopen. “Zeur niet zo. Ik ben moe.” Mompelde Lena en ze ging op de grond zitten. “Sta gewoon op en loop verder.” Zei ik en ik stak mijn hand uit. “Ga jij me tillen?” Vroeg Lena met een glimlach. “Natuurlijk.” Mompelde ik en Lena pakte mijn hand en stond op. Ik ging voor haar staan en zakte door mijn knieën zodat ze op mijn rug kon zitten. Lena ging niet zo soepel zitten en sloeg daarna haar benen stevig om mijn lichaam heen. Ik liep verder en om heel eerlijk te zijn, ik heb er niet echt veel moeite mee. “Waar moeten we heen?” vroeg ik. “Eeh. Goede vraag. Ik denk hier rechts.” Mompelde Lena en ze legde haar hoofd op mijn schouder neer. Een paar seconden later hoorde ik een zacht gesnurk. “Die valt snel in slaap zeg.” Mompelde ik en ik ging rechts af. Toen ik verder de straat in liep herkende ik het, we waren tenslotte al een keer bij de coach thuis geweest, alleen alles ziet er zo anders uit in het donker. Ik ging naar het huis en maakte Lena wakker. “Laat me slapen joh.” Zuchtte Lena en ze gaf een tik tegen mijn wang. Het is dat ze een meisje is, anders had ze al lang een tik terug gekregen. “Je bent thuis, heb je een sleutel bij je?” vroeg ik. “Nee.” Mompelde ze en weer viel ze in slaap. “Ik bel wel aan.” Mompelde ik en ik drukte op de bel. Het duurde eventjes maar daarna hoorde ik iemand de trap afstromen en het licht ging aan. De deur vloog open en Pep zag er slaperig, maar wel boos uit. Voordat hij iets kon zeggen begon ik te praten. “Ik breng je dochter thuis, ze is niet echt nuchter meer.” Zei ik met een glimlach. “Is het weer zo ver? Maar ja, kom binnen.” Zuchtte Pep. “Zou je haar naar boven willen brengen? Haar kamer is de eerste deur links, je mag haar wel gewoon op bed leggen.” Zei Pep en hij liep naar de woonkamer. “Komt goed.” Antwoordde ik en ik ging naar boven. Ik liep haar kamer in en legde Lena op haar bed neer. De rest zoekt ze zelf maar uit. Ik bekeek haar kamer nog even en daarna ging ik naar beneden. Ik liep de woonkamer in. Pep zat op de bank met een kop koffie. “Wil je ook koffie?” vroeg hij met een glimlach. “Eh ja is goed.” Zei ik en ik ging op de bank zitten. Pep liep naar de keuken toen en kwam even later terug met koffie. “Alsjeblieft.” Glimlachte hij. “Bedankt.” Mompelde ik en ik pakte de koffie aan. “Nu je hier toch bent, zal ik je even een aantal dingen uitleggen. Die verdien je namelijk wel.” Zei Pep en hij roerde in zijn koffie. “Uitleg over de dronken Lena?” vroeg ik verbaasd. “Ook.” Glimlachte Pep. “De moeder van Lena en Leonie is een aantal jaar geleden overleden. Sinds het overlijden van hun moeder is Lena heel erg verandert. Ze is heel rustig en netjes geworden, doet alles wat je vraagt en nou ja zoals je al wel gemerkt hebt ze is heel erg kwetsbaar.” Begon Pep. “Hmm ja dat heb ik wel gezien op de eerste training ja.” Zei ik. “Lena is heel erg beïnvloedbaar door Leoni. Leoni krijgt het op een of andere manier altijd voor elkaar om Lena iets te laten doen. Zo ook met de drank. Lena kan tegen Leoni gewoon geen nee zeggen. ” Zuchtte Pep. “Best lastig, twee van die dochters.” Zei ik met een glimlach. “Ze zijn soms lastig ja, maar ze zijn ook de beste dochters die je kan wensen. Of nou ja, in ieder geval Lena.” Zei Pep lachend. Het bleef eventjes stil, niet dat ik het heel erg vond. “Maar nu even over het gene wat ik echt wil vertellen.” Zei Pep serieus. Ik keek hem verbaasd aan, zo heb ik hem nog nooit mee gemaakt. “Eigenlijk hebben ze verboden om het te zeggen, maar ik doe het toch. Je hebt recht om te weten waarom jij nu bij Barça speelt.” Begon Pep. “Kom maar op.” Mompelde ik en ik nam nog een slok van mijn koffie. “Vlak voor de vorige El Clásico hadden de bazen van Real Madrid en Barcelona een weddenschap. Beide waren ze overtuigd van de winst tijdens El Clásico. Omdat ze er zo zeker van waren besloten ze om te wedden, en niet om geld. Nee om een belangrijke speler. Barcelona had Messi ingezet en Real Madrid jou dus.” Zei Pep. “En Real Madrid verloor en nu zit ik hier.” Maakte ik het verhaal af. “Inderdaad. Het slaat echt nergens op, maar zie het als een compliment. Ze hebben gewed om de beste speler van het team.” Glimlachte Pep. “Maar het slaat alsnog nergens op.” Zei ik boos en ik zette mijn koffie weg. “Klopt, maar ik vond dat je het moest weten, dus bij deze.” Glimlachte Pep. “Bedankt.” Glimlachte ik en ik stond op. “Ik ga maar eens naar huis, het is na drieën en morgen moeten we gewoon trainen.” Zuchtte ik. “Is goed, tot morgen.” Glimlachte Pep en hij liet me eruit. Ik ga tijdens de volgende Clásico wraak nemen. Real Madrid gaat eraan..